Sławomir Misiurewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sławomir Misiurewicz, właśc. Jarosław Fredynand Misiurewicz[1] (ur. 25 stycznia 1925 w Poznaniu, zm. 23 maja 2011 w Łodzi)[1][2] – polski aktor teatralny, filmowy i głosowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1945–1948 występował w Teatrze Miejskim w Jeleniej Górze, następnie w Teatrach Dramatycznych w Poznaniu (1951–1952), Teatrze Ziemi Opolskiej (1953–1955) i Teatrze Polskim w Bydgoszczy (1959–1960). W 1960 przeniósł się do Łodzi, gdzie początkowo grał w Teatrze 7.15 (1960–1961), a następnie także Teatrze Nowym (1961–1964, 1974–1982) i Teatrze Jaracza (1964–1974, 1982–1990)[2]. Wcielał się zarówno w role proletariuszy, dygnitarzy, jak i hierarchów. W ostatnim z teatrów odgrywał role w spektaklach takich jak, m.in.: „Czerwona magia”, „Kaukaskie koło kredowe”, „Czarownice z Salem”, „Czajka”, „Balkon”, „Hamlet”, „Szewcy”, „Operetka”, „Dialogus de Passione”, „Cień”, „Vatzlav(inne języki)”, „Opera za trzy grosze”, „Wesele” i „Wyzwolenie[3].

Został pochowany w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi[4].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Za: FilmPolski.pl[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Sejm-Wielki.pl [online].
  2. a b c Sławomir Misiurewicz [online], FilmPolski.pl.
  3. Sławomir Misiurewicz: Kondolencje [online], nekrologi.net [dostęp 2024-07-24].
  4. Jarosław Misiurewicz, Aktor 1925–2011 w BillionGraves GPS Headstones [online], pl.billiongraves.com [dostęp 2024-07-24].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]