Słoniowacizna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2007-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji: uporządkować treść.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Słoniowacizna (łac. elephantiasis) - nasilony obrzęk kończyn na skutek utrudnionego odpływu chłonki (limfy). Spowodowany zaczopowaniem pni chłonnych, masywną niedrożnością węzłów chłonnych lub mniejszych naczyń limfatycznych. Najczęściej występuje w rozległych przerzutach raka sutka do węzłów chłonnych pachowych lub po ich operacyjnym usunięciu. Może być również skutkiem bliznowacenia po urazie, napromieniowaniu, operacji oraz zakażenia nitkowcem bytującym w naczyniach chłonnych (tylko kraje tropikalne).

Słoniowacizna wywoływana jest także przez nicienia Wuchereria bancrofti (filaria Bancrofta). Samice tego nicienia żyją w węzłach chłonnych, tam rodzą tzw. mikrofilarie nocne, larwy pojawiające się we krwi nocą, by dostać się z krwią wysysaną przez komara do jego jelita. We wnętrzu komara larwy rosną i osiedlają się u nasady jego sztylecików. W nocy larwy Wuchurerii przebywają w naczyniach krwionośnych organów wewnętrznych.

W 2007 roku odczytano informację genetyczną Brugia malayi, nicienia wywołującego filariozę limfatyczną, która powoduje słoniowaciznę^[1].