Słup – Wikipedia, wolna encyklopedia

Słup graniczny Wrocławia z 1900/1901 roku przy Mostach Trzebnickich przez Odrę

Słup – element konstrukcyjny (może być wolno stojący), w postaci podpory najczęściej pionowej. Szczególnym zastosowaniem tego rodzaju podpór są słupy telefoniczne (telegraficzne) lub słupy energetyczne. Innym rodzajem są słupki drogowe albo graniczne. Słupami nazywamy również elementy pionowe konstrukcji ramowych.

Materiałem konstrukcyjnym słupa może być cegła, kamień, drewno, beton, stal i żelbet^[1].

Zobacz też

Przypisy

↑ Szolginia 1982 ↓, s. 363.

Bibliografia

Witold Szolginia: Architektura i budownictwo. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1982. ISBN 83-204-0291-3.

[CITEREFSzolginia1982363-1] Szolginia 1982 ↓, s. 363.

[1]