Sídhe – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Aes sídhe (wym. [eːs ˈʃiːə]; późniejsza forma aos sí, wym. [iːs ˈʃiː]) w mitologii irlandzkiej są rasą istot nadprzyrodzonych, dość mocno odmiennych od ludzi^[1].

Istnieją różne typy sídhe, w tym między innymi:

• sluagh sídhe shyde – umiejące latać i dowolnie zmieniać kształt elfy z orszaku Dzikiego Łowu;
• sídhe chodzący po ziemi w porze zmierzchu;
• sídhe strzegący lasów i jezior Irlandii i Szkocji.
• banshee^[2]

Są pozostałością po Tuatha Dé Danann. Zgodnie z Księgą Inwazji (irl. Lebor Gabála Érenn), Tuatha Dé Danann (Lud Bogini Danu) zostali pokonani przez śmiertelników, Synów Mila. W ramach traktatu kapitulacyjnego Tuatha de zgodzili się zamieszkać pod ziemią – pod irlandzkimi pagórkami lub kurhanami, zwanymi po irlandzku síde (w liczbie pojedynczej síd). Potem zarówno pagórki jak i lud je zamieszkujący stał się znany jako síd, a w nowoirlandzkim – sídhe^[3].

Rasa wykorzystywana jest w literaturze fantastycznej. Pojawia się na przykład w cyklu Kroniki Mac O’Connora autorstwa Karen Marie Moning oraz w The Call Peadara Ó Guilína.

• banshee
• elfy