SMS G 11 – Wikipedia, wolna encyklopedia

G 11

G 7, okręt bliźniaczy G 11
Historia
Stocznia	Germania
Położenie stępki	1911
Wodowanie	23 kwietnia 1912
Kaiserliche Marine
Wejście do służby	28 sierpnia 1912
Reichsmarine
Kriegsmarine
Nazwa	T 111 (od 1939)
Zatopiony	3 kwietnia 1945
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 573t pełna: 719 t
Długość	na linii wodnej: 71,0 m , pełna: 71,5 m
Szerokość	7,6 m
Zanurzenie	3,0 m
Napęd
4 kotły parowe turbiny parowe Germania 2 śruby napędowe 16 000 KM
Prędkość	32 węzły
Zasięg	1150 Mm przy prędkości 17 w
Uzbrojenie
2 działa 88 mm KL/30 4 wyrzutnie torped 500 mm - stan początkowy
Załoga	74
Multimedia w Wikimedia Commons

G 11, później T 111 – niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej. Piąta jednostka typu G 7. Służył także w okresie międzywojennym i jako okręt pomocniczy podczas II wojny światowej.

Podczas I wojny światowej brał udział w bitwie koło Helgolandu i bitwie jutlandzkiej. Był okrętem flagowym flotylli niszczycieli^[1].

W okresie międzywojennym pozostawał w składzie Reichsmarine, przechodząc kilka modernizacji, m.in. w latach 1920-21 w Wilhelmshaven, w trakcie której zmieniono uzbrojenie i zwiększono zapas paliwa, a następnie w latach 1928-31, kiedy zamieniono kotły na nowoczesne, przy tym zwiększając długość okrętu i zmieniając jego sylwetkę. Od 1936 wykorzystywany jako okręt szkolny^[1]. Po przeklasyfikowaniu na torpedowiec nazwę okrętu zmieniono 23 kwietnia 1939 z G 11 na T 111^[1]. Służył także jako okręt pomocniczy w czasie II wojny światowej. Zatopiony podczas amerykańskiego nalotu 3 kwietnia 1945 roku w Kilonii^[1].

• Początkowe:^[1]
  • wyporność projektowa / pełna: 573/719 t
  • wymiary:
    • długość: 71,5 m
    • szerokość: 7,56 m
    • zanurzenie: 3,09 m
  • siłownia: 2 turbiny parowe Germania o mocy 16.406 KM, 3 kotły opalane węglem i 1 opalany ropą, 2 śruby
  • prędkość: 33 w
  • zasięg: 1150 mil morskich przy prędkości 17 w
  • zapas paliwa: 110 t węgla i 80 t ropy
  • załoga: 74 (3 oficerów)
  • uzbrojenie:
    • 2 działa 88 mm (2xI)
    • 4 wyrzutnie torped 500 mm (4xI)
    • 18 min morskich (możliwość)

• po modernizacji w latach 1920-21:^[1]
  • wyporność projektowa / pełna: 660/775 t
  • wymiary:
    • długość: 71,5 m
    • szerokość: 7,56 m
    • zanurzenie: 3,21 m
  • prędkość 31,5 w,
  • siłownia: jak wyżej
  • zasięg: 1800 mil morskich przy prędkości 17 w
  • zapas paliwa: 156 t węgla i 80 t ropy
  • załoga: 91 (4 oficerów)
  • uzbrojenie:
    • 2 działa 105 mm
    • 2 wyrzutnie torped 500 mm (2xI)

• po modernizacji w latach 1928-31:^[1]
  • wyporność projektowa / pełna: 772/884 t,
  • wymiary:
    • długość: 76,1 m
    • szerokość: 7,58 m
    • zanurzenie: 3,12 m
  • prędkość 30 w
  • siłownia: 2 turbiny parowe Germania, 3 kotły opalane ropą, 2 śruby
  • zasięg: 1900 mil morskich przy prędkości 17 w
  • zapas paliwa: 220 t ropy
  • załoga: 91 (4 oficerów)
  • uzbrojenie: (stan na 1944)
    • 1 działo 105 mm
    • 2 działka 20 mm plot
    • 3 wyrzutnie torped 500 mm (1xIII)

• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8. Brak numerów stron w książce
• (ros.) S.W. Trubicyn, Eskadriennyje minonoscy i minonoscy Giermanii (1871-1918 gg.), Sankt Peteresburg, 2000, s.53-55