SMS Wildfang – Wikipedia, wolna encyklopedia
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki | 7 grudnia 1905 |
Wodowanie | |
K.u.K. Kriegsmarine | |
Wejście do służby | 15 czerwca 1907 |
Wycofanie ze służby | 4 czerwca 1917 |
Los okrętu | zatonął na minie |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | projektowa 389,4 t |
Długość | na linii wodnej: 67,1 m |
Szerokość | 6,3 m |
Zanurzenie | 1,9 m |
Napęd | |
4 kotły parowe Yarrow maszyny parowe VTE 2 śruby napędowe 6 000 ihp | |
Prędkość | 28,4 węzła |
Uzbrojenie | |
1 x armata okrętowa 66 mm L/45 7 x armata okrętowa 47 mm L/44 (do 1912-13) 5 x armata okrętowa 66 mm L/30 (od 1912-13) 2 x wyrzutnia torped kal. 450 mm | |
Załoga | 65-70 |
SMS Wildfang – austro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku. Czwarta jednostka typu Huszár . Okręt wyposażony w cztery opalane węglem kotły parowe typu Yarrow. „Wildfang” zatonął na minie 4 czerwca 1917 roku.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.