SM U-32 (1914) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Bliźniaczy SM U-38 | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Początek budowy | 8 listopada 1912 |
Wodowanie | 28 stycznia 1914 |
Kaiserliche Marine | |
Wejście do służby | 3 września 1914 |
Zatopiony | 8 maja 1918 roku |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Długość | 64,7 metry |
Szerokość | 6,32 metra |
Zanurzenie testowe | 50 metrów |
Napęd | |
2 silniki Diesla (2x950 KM), 2 silniki elektryczne (2x600 KM), 2 wały | |
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg | powierzchnia: 8790 Mm / 8 węzłów |
Uzbrojenie | |
6 torped, działo 88 mm/105 mm | |
Wyrzutnie torpedowe | |
Załoga | 35 |
SM U-32 – niemiecki okręt podwodny typu U-31 zbudowany w Friedrich Krupp Germaniawerft w Kilonii w latach 1912-1914. Wodowany 28 stycznia 1914 roku, wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 3 września 1914 roku. Służbę rozpoczął w IV Flotylli pod dowództwem Edgara von Spiegel von und zu Peckelsheim. Od 8 listopada 1916 roku rozpoczął służbę na Morzu Śródziemnym w Pola flotilla z bazą w Pula.
8 kwietnia 1915 roku U-32 zatopił pierwszy statek, był to francuski żaglowiec o pojemności 2247 BRT. 11 kwietnia na liście zwycięstw U-32 znalazł się kolejny statek – brytyjski parowiec SS „Wayfarer”, który przewoził 200 żołnierzy z Warwickshire Yeomanry. „Wayfarer” został uszkodzony.
18 marca 1916 roku nowym dowódcą okrętu U-32 został Kurt Hartwig[1]. W czasie podróży z Niemiec na Morze Śródziemne załoga U-32 zatopiła 3 statki. 18 października 1916 roku norweski parowiec „Athene”, 30 października na zachód od Gibraltaru brytyjski parowiec SS „Marquis Bacquehem” o pojemności 4396 BRT oraz włoski parowiec „Vertunno” o pojemności 3239 BRT.
9 stycznia 1917 roku w czasie patrolu na wschód od Malty U-32 storpedował brytyjski pancernik HMS „Cornwallis” o wyporności 14 000 BRT, który zatonął. W wyniku ataku zginęło 15 marynarzy brytyjskich.
16 lutego 1918 roku Kurt Hartwig został zastąpiony przez kapitana Kurta Albrechta[2] Pod dowództwem Albrechta U-32 zatopił dwa statki. 21 kwietnia 1918 roku około 16 mil od wybrzeży Tunezji brytyjski parowiec SS „Bellview” z 1894 roku o pojemności 567 BRT, przewożący na Maltę ładunek węgla oraz 1 maja u wybrzeży Algierii australijski parowiec „Era”, przewożący do Glasgow rudę żelaza o pojemności 2379 BRT[3].
8 maja 1918 roku okręt U-32 wraz z całą 41-osobową załogą został zatopiony na północny zachód od Malty.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kurt Hartwig (1887-1972) – odznaczony Pour le Mérite. Później dowódca SM U-63 .
- ↑ Kurt Albrecht (1887-1918) – niemiecki kapitan, dowódca okrętów podwodnych UB-24, UB-36 oraz UC-53.
- ↑ SS Era (+1918), Wreck Site
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 97-98. ISBN 1-85367-623-3.
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 26. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 176. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).