Sabine Wehr-Hasler – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | Team T-Mobile | ||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 164 cm | ||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ | |||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ | |||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ | |||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
|
Sabine Wehr-Hasler (ur. 7 sierpnia 1967 w Offenbach am Main) – niemiecka snowboardzistka, brązowa medalistka mistrzostw świata.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 16 listopada 1997 roku w Tignes, zajmując 22. miejsce w halfpipe'ie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczyła pierwsze pucharowe punkty. Pierwszy raz na podium zawodów tego cyklu stanęła 16 stycznia 1998 roku w Innichen, kończąc rywalizację w tej samej konkurencji na drugiej pozycji. W zawodach tych rozdzieliła Annę Hellman ze Szwecji i Kanadyjkę Maelle Ricker. Łącznie 19 razy stawała na podium zawodów PŚ, odnosząc przy tym cztery zwycięstwa: 15 stycznia 2000 roku w Berchtesgaden, 18 marca 2000 roku w Livigno oraz 8 i 10 lutego 2001 roku w Berchtesgaden triumfowała w halfpipe’ie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1999/2000, kiedy to zajęła 12. miejsce w klasyfikacji generalnej oraz zdobyła Małą Kryształową Kulę w klasyfikacji halfpipe’a. Ponadto w sezonie 2000/2001 także zwyciężyła w klasyfikacji halfpipe’a, a w sezonach 1997/1998 i 2001/2002 zajmowała w niej drugie miejsce.
Jej największym sukcesem jest brązowy medal w halfpipe’ie wywalczony na mistrzostwach świata w San Candido w 1997 roku. Lepsze okazały się tam tylko Anita Schwaller ze Szwajcarii i Christel Thoresen z Norwegii. Był to jej jedyny medal wywalczony na międzynarodowej imprezie tej rangi. Zajęła też między innymi szóste miejsce podczas mistrzostw świata w Berchtesgaden dwa lata później. W 1998 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie była piętnasta. Brała również udział igrzyskach w Salt Lake City w 2002 roku, gdzie rywalizację w halfpipe’ie ukończyła na 14. pozycji.
W 2002 roku zakończyła karierę.
Osiągnięcia
[edytuj | edytuj kod]Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|
15. | 12 lutego | 1998 | Nagano | Halfpipe | Nicola Thost |
14. | 10 lutego | 2002 | Nagano | Halfpipe | Salt Lake City |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Zwyciężczyni |
---|---|---|---|---|---|
2. | 24 stycznia | 1997 | San Candido | Halfpipe | Anita Schwaller |
6. | 16 stycznia | 1999 | Berchtesgaden | Halfpipe | Kim Stacey |
22. | 17 stycznia | 1999 | Berchtesgaden | Snowboardcross | Julie Pomagalski |
10. | 27 stycznia | 2001 | Madonna di Campiglio | Halfpipe | Doriane Vidal |
Puchar Świata
[edytuj | edytuj kod]Miejsca w klasyfikacji generalnej
[edytuj | edytuj kod]- sezon 1997/1998: 17.
- sezon 1998/1999: 25.
- sezon 1999/2000: 12.
- sezon 2000/2001: 14.
- sezon 2001/2002: -
Miejsca na podium
[edytuj | edytuj kod]- San Candido – 16 stycznia 1998 (halfpipe) - 2. miejsce
- Morzine – 4 marca 1998 (halfpipe) - 2. miejsce
- Morzine – 4 marca 1998 (halfpipe) - 2. miejsce
- Morzine – 7 stycznia 1999 (halfpipe) - 3. miejsce
- Park City – 6 lutego 1999 (halfpipe) - 3. miejsce
- Tignes – 28 listopada 1999 (halfpipe) - 2. miejsce
- Berchtesgaden – 15 stycznia 2000 (halfpipe) - 1. miejsce
- Grächen – 22 stycznia 2000 (halfpipe) - 3. miejsce
- Tandådalen – 29 stycznia 2000 (halfpipe) - 3. miejsce
- Sapporo – 19 lutego 2000 (halfpipe) - 2. miejsce
- Shiga Kōgen – 27 lutego 2000 (halfpipe) - 2. miejsce
- Park City – 4 marca 2000 (halfpipe) - 3. miejsce
- San Candido – 11 marca 2000 (halfpipe) - 3. miejsce
- Livigno – 18 marca 2000 (halfpipe) - 1. miejsce
- Berchtesgaden – 8 lutego 2001 (halfpipe) - 1. miejsce
- Berchtesgaden – 10 lutego 2001 (halfpipe) - 1. miejsce
- Whistler – 7 grudnia 2001 (halfpipe) - 3. miejsce
- Arosa – 9 stycznia 2002 (halfpipe) - 2. miejsce
- Ruka – 13 marca 2002 (halfpipe) - 3. miejsce
- W sumie 4 zwycięstwa, 7 drugich i 8 trzecich miejsc.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie FIS (ang.)
- Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-01)]. (ang.)