French
DeutschSamogłoska otwarta – Wikipedia, wolna encyklopedia
Samogłoska otwarta, samogłoska niska – typ samogłoski występujący niemal w każdym języku. Definiującą cechą samogłoski otwartej jest to, że w trakcie wymawiania język odsunięty jest maksymalnie od podniebienia. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA cztery samogłoski otwarte posiadają odrębne symbole:
- samogłoska otwarta przednia niezaokrąglona [a] - jedyna samogłoska otwarta występująca w języku polskim (jest jednak centralna - [ä]).
- samogłoska otwarta przednia zaokrąglona [ɶ]
- samogłoska otwarta tylna niezaokrąglona [ɑ]
- samogłoska otwarta tylna zaokrąglona [ɒ]
W dialekcie miasta Hamont języka limburskiego otwarte przednie [aː], otwarte centralne [äː] i otwarte tylne [ɑː] są odrębnymi fonemami[1][2]. Takie potrójne rozróżnienie jest bardzo rzadko spotykane.
W latach 2011–2012 komitet Międzynarodowego Towarzystwa Fonetycznego zagłosował przeciw dodaniu do MAF odrębnego symbolu (ᴀ) dla samogłoski otwartej centralnej niezaokrąglonej[3]. Symbolem tym samogłoska [ä] oznaczana jest w kręgach sinologicznych.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Verhoeven 2007 ↓, s. 221.
- ↑ Choć Verhoeven pierwsze dwie samogłoski zapisuje jako /æː/ i /aː/, to z czworokątu samogłoskowego na stronie 221 wynika jasno, że mają dokładnie ten sam stopień otwarcia (całkowicie otwarty), /æː/ jest całkowicie przednie, /aː/ jest centralne, a /ɑː/ całkowicie tylne
- ↑ Keating 2012 ↓, s. 245.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- International Phonetic Association: Handbook of the International Phonetic Association. Cambridge: Cambridge University Press, 1999. ISBN 978-0-521-65236-0. (ang.).
- Patricia A. Keating. IPA Council votes against new IPA symbol. „Journal of the International Phonetic Association”. 42 (2), s. 245, 2012. DOI: 10.1017/S0025100312000114. (ang.).
- Jo Verhoeven. The Belgian Limburg dialect of Hamont. „Journal of the International Phonetic Association”. 37 (2), s. 219–225, 2007. DOI: 10.1017/S0025100307002940. (ang.).
