Samuel Engel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Samuel Engel
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1904
Bełchatów

Data i miejsce śmierci

17 maja 1924
Łódź

Zawód, zajęcie

działacz komunistyczny

Grób Samuela Engela i Szymona Harnama i na cmentarzu komunalnym na Dołach w Łodzi

Samuel Engel ps. Samek (ur. 17 listopada 1904 w Bełchatowie, zm. 17 maja 1924 w Łodzi[1]) – polski działacz komunistyczny i robotniczy żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Bełchatowa. Był uczestnikiem III powstania śląskiego. W 1918 roku Engel zgłosił się na ochotnika do wojska polskiego i wstąpił do wojskowej organizacji Strzelec[2]. W latach 20. XX wieku działał w ruchu komunistycznym między innymi w ramach Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej[1]. 28 kwietnia 1924 roku wykonał wyrok sądu partyjnego na policyjnym agencie Edwardzie Łuczaku[3]. Po aresztowaniu został skazany przez sąd na śmierć i stracony przez rozstrzelanie[4]. Został pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi (kwatera VII, rząd 5, grób 25).

W okresie PRL był patronem ulicy na terenie poznańskiej dzielnicy Łazarz (obecnie ponownie ul. Andrzeja i Władysława Niegolewskich)[1][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Zbigniew Zakrzewski – Nazwy osobowe i historyczne ulic Poznania (Wydaw. Poznańskie, 1971; str. 107)
  2. Энгель, Самуил. Большая советская энциклопедия (1-е издание): т. LXIV (1933), стлб. 234
  3. Krystyna Trembicka – Między apologią a negacją: studium myśli politycznej Komunistycznej Partii Polski w latach 1918-1932 (Wyd. Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 1995; str. 182)
  4. Leszek Krzemień – Dwudziestolatki początku wieku XX: o ludziach pracy i walce młodzieży komunistycznej w Polsce w latach 1918-1928 (Iskry, 1967)
  5. Ulice. poznanczyk.com. [dostęp 2016-01-09]. (pol.).