Sanda Mamić – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 22 marca 1985 |
Wzrost | 179 cm |
Gra | leworęczna |
Status profesjonalny | 2004 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 WTA, 3 ITF |
Najwyżej w rankingu | 83 (18 lipca 2005) |
Australian Open | 1R (2005) |
Roland Garros | 2R (2005, 2008) |
Wimbledon | 1R (2005) |
US Open | 1R (2005) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 0 WTA, 1 ITF |
Najwyżej w rankingu | 298 (16 lutego 2004) |
Wimbledon | 1R (2005) |
US Open | 1R (2005) |
Sanda Mamić (ur. 22 marca 1985 w Zagrzebiu) – chorwacka tenisistka.
Występy w zawodowych meczach rozpoczęła we wrześniu 2000 roku, biorąc udział w kwalifikacjach do turnieju rangi ITF w Zadarze w Chorwacji. Tego samego roku, w okresie września i października wystąpiła trzykrotnie w turniejach głównych w Makarska, gdzie na jednym z nich doszła do półfinału gry deblowej. W następnym roku dotarła do finału singla w chorwackim Hvarze, w którym przegrała jednak z Petrą Cetkovską z Czech. W 2002 roku wygrała swój pierwszy turniej ITF we włoskim Chieti, pokonując w finale reprezentantkę gospodarzy Emily Stellato. W sumie w swojej karierze wygrała trzy turnieje singlowe i jeden deblowy rangi ITF.
W 2002 roku otrzymała od organizatorów dziką kartę do turnieju WTA w Bol, ale przegrała w pierwszej rundzie kwalifikacji z Julianą Fedak. W kwietniu 2004 roku pomyślnie przeszła kwalifikacje do turnieju w Budapeszcie i z powodzeniem wystąpiła w turnieju głównym, dochodząc do trzeciej rundy, pokonując po drodze takie tenisistki jak: Gala León García i Tathiana Garbin. Udany występ w Budapeszcie i osiągnięty przez to odpowiednio wysoki ranking pozwoliły jej na udział w kwalifikacjach do wielkoszlemowego French Open. I tutaj okazało się, że tenisistka jest w wysokiej formie, co zaowocowało wygraniem kwalifikacji i dotarciem do fazy głównej turnieju. W kwalifikacjach pokonała Jarmilę Gajdosovą, Mashonę Washington i Clarisę Fernandez, jednak w turnieju głównym odpadła w pierwszej rundzie, przegrywając z Maríą Sánchez Lorenzo. W tym samym roku zagrała jeszcze w kwalifikacjach do US Open, ale nie udało jej się wejść do turnieju głównego. Wystąpiła też w kilku turniejach, między innymi w Sopocie, gdzie po wygraniu kwalifikacji przegrała z Flavią Pennettą w pierwszej rundzie turnieju głównego.
W 2005 roku wystąpiła już bezpośrednio w turnieju głównym French Open, gdzie w pierwszej rundzie pokonała Lisę Raymond, a tym samym dotarła do rundy drugiej, co było jej największym życiowym sukcesem w historii występów w Wielkim Szlemie. Sukces ten powtórzyła w 2008 roku, pokonując tym razem Michaellę Krajicek.
Reprezentowała także swój kraj w rozgrywkach Pucharu Federacji.
Wygrane turnieje rangi ITF
[edytuj | edytuj kod]turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
[edytuj | edytuj kod]Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 08/09/2002 | Chieti | ITF | 10 000 | ziemna | Emily Stellato | 6:3, 6:0 |
2. | 20/04/2003 | Yamaguchi | ITF | 10 000 | ziemna | Ryoko Takemura | 6:2, 6:2 |
3. | 18/07/2004 | Garching | ITF | 25 000 | ziemna | Marija Kondratjewa | 6:3, 1:6, 6:2 |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2018-08-21] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2018-08-21] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2018-08-21] (ang.).