Saprobiont – Wikipedia, wolna encyklopedia

Euglena zielona złowiona w rolniczym rowie

Saprobiontorganizm cudzożywny, żyjący w rozkładającej się materii organicznej, którą się odżywia.

W jednym z ujęć saprobionty (saproby) to dowolne organizmy żyjące w rozkładającej się materii organicznej, przy czym oligosaprobionty żyją wśród materii słabo rozłożonej, polisaprobionty bardzo rozłożonej, a mezosaprobionty w stanie pośrednim. Do tak rozumianych saprobiontów należą saprofagi rozdrabniające martwą substancję organiczną i saprotrofy, czyli reducenci - bakterie i grzyby, mające zdolność rozkładu materii organicznej do prostych związków mineralnych[1].

W innym ujęciu saprobionty (polisaproby) to organizmy żyjące w środowisku zawierającym dużą ilość materii organicznej (w przypadku wód jest to zwykle wynik jej zanieczyszczenia), podczas gdy organizmy żyjące w wodzie mniej zanieczyszczonej materią organiczną to saprofile (mezosaproby), czystej – saprokseny (oligosaproby), a nieznoszące żadnego zanieczyszczenia tego typu to saprofoby. Tak rozumiane saprobionty zwykle należą do pierwotniaków (wiciowce) lub bakterii. Nieliczne są jednocześnie glonami, np. Anabaena constricta, Euglena viridis czy Oscillatoria chlorina[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. January Weiner: Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik ekologii ogólnej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999, s. 128. ISBN 83-01-12668-X. (pol.).
  2. Barbara Kawecka, Pertti Vesa Eloranta: Zarys ekologii glonów wód słodkich i środowisk lądowych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 58, 124. ISBN 83-01-11320-0. (pol.).