Schematyczny język sztuczny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2009-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Język sztuczny schematyczny – typ języka sztucznego, którego gramatyka i morfologia zostały celowo uproszczone i zregularyzowane (specyficzne cechy języków źródłowych zostały usunięte, aby był on prostszy niż języki etniczne), nawet kosztem zniekształcenia wyrazów z języków źródłowych, utrudniającego ich rozpoznanie osobom nieznającym tego języka.

Badania naukowe wykazały, że tego rodzaju podejście do konstrukcji języka czyni go łatwiejszym do nauczenia się i aktywnego używania niż w przypadku języków etnicznych, a nawet łatwiejszym niż języki sztuczne naturalistyczne.

Najlepiej znanymi przykładami języków tego typu są esperanto i volapük. Większość języków pomocniczych znajduje się gdzieś pomiędzy schematycznością i naturalistycznością, tj. zawiera elementy obu typów.