Sepia (barwnik) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sepia – czarnobrązowy barwnik otrzymywany z woreczka czernidłowego mątwy^[1] (obecnie wytwarzany syntetycznie)^[2].

Barwnika tego używano do wyrobu atramentu (nazywanego też sepią), kredek i farb w XVIII i XIX w.^[2] Stosowano go w technice akwarelowej (głównie jednobarwnej)^[3], oraz rysunkach wykonanych kredką^[4] lub piórkiem i lawowanych^[3]^[2].
Sepią nazywano także rysunki wykonane tym barwnikiem i jednobarwne akwarele^[4]^[5].

Zobacz też

bistr

Przypisy

↑ Multimedialna Encyklopedia Powszechna WIEM edycja 2006. Young Digital Poland S.A., 2006.
↑ ^a ^b ^c Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik terminów plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974.
↑ ^a ^b Nowa encyklopedia PWN. T. 5. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, ISBN 83-01-11968-3.
↑ ^a ^b Sztuka świata. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.
↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak). T. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1981, ISBN 83-01-00284-0.

[WIEM-1] Multimedialna Encyklopedia Powszechna WIEM edycja 2006. Young Digital Poland S.A., 2006.

[sl-2] Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik terminów plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974.

[ep-3] Nowa encyklopedia PWN. T. 5. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, ISBN 83-01-11968-3.

[sz-4] Sztuka świata. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.

[sjp-5] Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak). T. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1981, ISBN 83-01-00284-0.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]