Sepia (technika) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sepia – jedna z technik barwienia (tonowania) odbitek fotograficznych, stosowana głównie w celu zwiększenia ich trwałości.

Jest wykonywana w dwóch kąpielach. Pierwszy roztwór (np. heksacyjanożelazianu(III) potasu) powoduje przejście srebra w formę jonową i odbarwienie odbitki. Drugi roztwór (np. siarczek sodu, tiomocznik) wytrąca w zaciemnionych miejscach zdjęcia siarczek srebra. Odbitka tonowana w ten sposób ma charakterystyczne brązowe zabarwienie.

Obecnie coraz powszechniejsza jest symulacja sepii przy użyciu programów komputerowych.

• Efekt sepii w programie GIMP (pol.), oryginał (ang.)