Sequitur – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sequituralgorytm kompresji, który znajduje dla podanego tekstu opisującą go gramatykę bezkontekstową; następnie gramatyka jest kompresowana konwencjonalnymi metodami. Metoda została opracowana w 1996 roku przez Craiga Nevill-Manninga oraz Iana Wittena (patrz sekcja linki zewnętrzne).

Sequitur dla danych tekstowych, charakteryzujących się dużą powtarzalnością umożliwia uzyskanie dobrego stopnia kompresji. Ponadto można ją zaimplementować, tak aby działała w czasie liniowym (liczba operacji wprost proporcjonalna do długości tekstu). Wada: kodowany jest cały tekst, nie ma możliwości kompresowania strumienia danych.

Algorytm kodowania

[edytuj | edytuj kod]

Na gramatykę nakłada dwa ograniczenia:

  1. żadna para sąsiednich symboli (terminalnych i nieterminalnych) nie występuje więcej niż raz,
  2. każda produkcja wykorzystywana jest co najmniej dwa razy.

Algorytm składa się z dwóch głównych kroków:

  1. rozszerzenie gramatyki – dopisywanie kolejnych symboli wejściowych do produkcji startowej (tu ozn. ),
  2. modyfikacja gramatyki – jeśli któreś z ograniczeń zostanie złamane.

Po rozszerzeniu gramatyki może zostać złamane pierwsze ograniczenie, co powoduje konieczność dodania nowej produkcji. Np. po dopisaniu symbolu do produkcji przyjmie ona postać – Powtarza się para stąd zostaje dodana nowa produkcja a startowa przyjmuje postać

Z kolei drugie ograniczenie może zostać złamane po dodaniu nowej produkcji, gdy zastępuje ona wystąpienia innej produkcji. Np. po dopisaniu symbolu produkcja startowa przyjmuje postać dodawana jest nowa reguła Gramatyka ma teraz postać:

produkcja druga jest wykorzystywana tylko raz (w produkcji 3, ). Po jej usunięciu gramatyka zostaje uproszczona do:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]