Sień katedralna na Wawelu – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() | |
![]() Sień katedralna - widok od zewnątrz | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Ukończenie budowy | XIII w. |
Plan budynku![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
50,054770°N 19,935290°E/50,054770 19,935290 |
Sień katedralna, dawniej kaplica św. Mikołaja – sień katedry wawelskiej, prowadząca do kapitularza katedralnego. Znajduje się w północnej nawie bocznej, pomiędzy kaplicami Maciejowskiego a Czartoryskich.
Historia
[edytuj | edytuj kod]![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ee/SchodyDoKapitularza-Sie%C5%84Katedralna-Wawel-POL%2C_Krak%C3%B3w.jpg/200px-SchodyDoKapitularza-Sie%C5%84Katedralna-Wawel-POL%2C_Krak%C3%B3w.jpg)
Obiekt powstał w 3. ćwierci XIII wieku jako kaplica pod wezwaniem świętego Mikołaja. W latach 1459–1456 część wnętrza przeznaczono na kaplicę Hinczy z Rogowa. Wówczas obie kaplice przedzielono. Na początku XVII wieku kaplicę odrestaurowano z powodu prac przy nowym kapitularzu. Wtedy to ołtarze przestawiono. Roboty wykonał Matys Świętek, za co dostał 40 florenów. W 1628 roku odnowiono wnętrze z funduszy kanoników katedralnych Adama Szypowskiego i Krzysztofa Nosarzewskiego. Gotycki ołtarz świętego Mikołaja przekazano w 1629 roku do Zborówka. Do kaplicy wykonano nowy ołtarz z drewna. W nim znajdował się obraz, przedstawiający Jezusa Chrystusa, ukazującego się Marii po zmartwychwstaniu, po bokach którego stały figury Piotr Apostoł i Paweł z Tarsu. W jego zwieńczeniu umieszczony był obraz Święty Mikołaj w asyście świętego Wacława i świętego Floriana. Ołtarz przekazali egzekutorzy testamentu kanoników. Następnej przebudowy dokonano w latach 1773–1775 według projektu Dominika Pucka. Zniesiono wtedy kaplicę świętego Mikołaja i urządzono tu sień do kapitularza oraz biblioteki kapitulnej. W obiekcie ustawiono rokokowe schody, a kaplicę Hinczy zniszczono, łącząc ją z sienią.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]W obiekcie znajdują się epitafia kanoników katedralnych Adama Szypowskiego i Stanisława Garwaskiego. Schody prowadzą do kapitularza.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Kazimierz Kuczman: Wzgórze Wawelskie, Przewodnik. Wyd. 2. Kraków: 1988.
- Michał Rożek: Katedra Wawelska w XVII wieku. Wyd. 1. Kraków: 1979. ISBN 83-08-00198-X.
- Michał Rożek: Krakowska katedra na Wawelu. Przewodnik dla zwiedzających. Wyd. 3. Kraków: 1989.