Sielnica (Słowacja) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sielnica
ilustracja
Kościół Ducha Świętego
Państwo

 Słowacja

Kraj

 bańskobystrzycki

Powiat

Zwoleń

Starosta

Anna Gavajdová[1]

Powierzchnia

17,84[2] km²

Wysokość

338[3] m n.p.m.

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


1 415[4]
79,09[5] os./km²

Nr kierunkowy

+421 45[3]

Kod pocztowy

962 31[3]

Tablice rejestracyjne

ZV

Położenie na mapie kraju bańskobystrzyckiego
Mapa konturowa kraju bańskobystrzyckiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Sielnica”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Sielnica”
48°37′55″N 19°06′45″E/48,631944 19,112500
Strona internetowa

Sielnicawieś (obec) na Słowacji położona w kraju bańskobystrzyckim, w powiecie Zwoleń.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Sielnica leży w południowo-zachodniej części Kotliny Zwoleńskiej, u wylotu Doliny Sielnickiej, około 7 km na północ od Zwolenia. Zabudowania wsi rozciągają się po obu stronach Potoku Sielnickiego, po zachodniej stronie drogi szybkiego ruchu R1.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z 1250 roku[6], kiedy to należała do osad służebnych dawnego zamku Zwoleń. Od końca XIII wieku jej właścicielem był zakon premonstratensów z Klasztoru pod Zniewem. W XVI i XVII wieku wieś wiele ucierpiała na skutek napadów tureckich. W 1710 roku podczas antyhabsburskiego powstania Franciszka Rakoczego została prawie w całości spalona. W czasie słowackiego powstania narodowego były tu dyslokowane jednostki wojskowe i partyzanckie, które zabezpieczały funkcjonowanie powstańczego lotniska Tri duby.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Według danych z dnia 31 grudnia 2012 roku, wieś zamieszkiwało 1345 osób, w tym 686 kobiet i 659 mężczyzn[7].

W 2001 roku rozkład populacji względem narodowości i przynależności etnicznej wyglądał następująco[8]:

Ze względu na wyznawaną religię struktura mieszkańców kształtowała się w 2001 roku następująco[8]:

Zmiany liczby ludności w miejscowości Sielnica od 1996 roku[9].
Źródło: Štatistický úrad Slovenskej republiky

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lista wybranych wójtów, burmistrzów gmin i miast w wyborach do organów gminy. Štatistický úrad Slovenskej republiky. [dostęp 2013-09-09]. (słow.).
  2. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: 17,84S_SK, om7014rr_ukaz: Rozloha (Štvorcový meter).
  3. a b c Statistical Office of the Slovak Republic: Základná charakteristika. 2015-04-17. [dostęp 2022-03-31]. (słow.).
  4. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Počet obyvateľov podľa pohlavia - obce (ročne). www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7101rr_obc: AREAS_SK.
  5. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: AREAS_SK.
  6. Statystyki ogólne miejscowości. Statistical Office of the Slovak Republic. [dostęp 2013-09-09]. (ang.).
  7. Dane statystyczne dotyczące liczby mieszkańców. Štatistický úrad Slovenskej republiky. [dostęp 2013-09-09]. (słow.).
  8. a b Statystyki mieszkańców na podstawie spisu statystycznego z roku 2001. Statistical Office of the Slovak Republic. [dostęp 2013-09-09]. (ang.).
  9. Databáza. Štatistický úrad Slovenskej republiky. [dostęp 2019-12-23]. (słow.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Králik Ivan, Školna Peter, Štrba Ján a kolektív: Kremnické vrchy, Vtáčnik. Turistický sprievodca ČSSR č. 35, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1989, ISBN 80-7096-022-1;
  • Kremnické vrchy, Turistická mapa 1:50 000, wyd. VKÚ Harmanec 2006, ISBN 80-8042-440-3;