Sielsowiet Morocz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sielsowiet Morocz
Морацкі сельсавет
Морочский сельсовет
sielsowiet
Ilustracja
Sielsowiet (pomarańczowy) na mapie rejonu kleckiego
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

klecki

Siedziba

Morocz

Populacja (2019)
• liczba ludności


1899[1]

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba miejscowości

11

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Sielsowiet Morocz”
Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Sielsowiet Morocz”
Ziemia52°52′N 26°52′E/52,866667 26,866667

Sielsowiet Morocz (biał. Морацкі сельсавет, Moracki sielsawiet; ros. Морочский сельсовет) – sielsowiet na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie kleckim, z siedzibą w Moroczu.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Według spisu z 2009 sielsowiet Morocz zamieszkiwało 1750 osób[a][1], w tym 1674 Białorusinów (95,66%), 48 Polaków (2,74%), 18 Rosjan (1,03%), 6 Ukraińców (0,34%), 3 osoby innych narodowości i 1 osoba, która nie podała żadnej narodowości[2].

Do 2019 liczba ludności spadła do 1899 osób. Największymi miejscowościami były wówczas Morocz (1066 mieszkańców), Łozowicze (384 mieszkańców) i Kołki (133 mieszkańców). Liczba ludności żadnej z pozostałych miejscowości nie przekraczała 76 osób[1].

Geografia i transport

[edytuj | edytuj kod]

Sielsowiet położony jest we wschodniej części rejonu kleckiego. Częściowo obejmuje antropogeniczny zbiornik Czyrwonasłabodskaje. Na jego terytorium znajduje się Kołkowski Rezerwat Biologiczny.

Przez sielsowiet przebiega droga republikańska R43.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wschodnia granica sielsowietu, będąca jednocześnie granicą rejonu kleckiego, pokrywa się z przebiegiem polsko-sowieckiej granicy państwowej w latach 1921 - 1945[3].

28 maja 2013 do sielsowietu przyłączono 5 z 10 miejscowości z likwidowanego sielsowietu Nagórna[4].

Miejscowości

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sielsowiet miał wówczas inną powierzchnię. W jego współczesnych granicach mieszkało 2377 osób

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]