Siewierszczyzna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ziemie czernihowsko-siewierskie w XV wieku

Siewierszczyzna (ziemie siewierskie) (ros. Северщина, ukr. Сіверщина) – ziemie wokół Nowogrodu Siewierskiego nad rzeką Desną w północnej części obecnej Ukrainy.

W XI wieku jako ruskie Księstwo siewierskie, od 1320 r. w Wielkim Księstwie Litewskim, od 1503 r. okupowana przez Księstwo Moskiewskie, jako pierwsza z ziem Wielkiego Księstwa Litewskiego[1]. Po rozejmie w Dywilinie w 1619 Siewierszczyzna wróciła do Rzeczypospolitej należąc (północna część) do nowo utworzonego województwa smoleńskiego, a od 1635 r. (południowa część wraz z Czernihowszczyzną) do województwa czernihowskiego. W rozejmie andruszowskim 1667 r. ziemie te zostały oddane Rosji, choć urzędy wojewody smoleńskiego i wojewody czernihowskiego zostały formalnie zachowane do rozbiorów.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Leonard Drożdżewicz: KRESOWE DZIEJE – ZAWSZE WIERNI RZECZYPOSPOLITEJ, „Znad Wilii”, nr 2 (54) z 2013 r., s. 114, https://www.znadwiliiwilno.lt/wp-content/uploads/2020/11/Znad-Wilii-54.pdf.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]