Sine qua non – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sine qua non (łac., właśc. condicio[a] sine qua non, dosł. „warunek, bez którego nie”) – warunek konieczny, nieodzowny, konieczne i niezbędne działanie, stan lub składnik. Zwrot jest także używany w naukach prawnych, ekonomii, filozofii, medycynie i polityce.

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Taki zapis obowiązuje w łacinie klasycznej. W późniejszych jej odmianach pojawia się pisownia conditio. Klasyczna pisownia jest preferowana przez polskie słowniki wyrazów obcych (SWO - PWN, SWO pod red. Z. Rysiewicza), chociaż bywa też inaczej (SWOiZO W. Kopalińskiego). Z kolei w językach germańskich i romańskich częstsza jest forma z „t” ze względu na podobieństwo takiego zapisu do pisowni w rodzimym języku, np. ang. condition

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Słownik wyrazów obcych pod red. Zygmunta Rysiewicza, PIW, Warszawa 1967, wyd. 12
  • Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Muza SA, Warszawa 2000, wyd. XXV, ISBN 83-7200-861-2
  • Słownik wyrazów obcych PWN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002, ISBN 83-01-13677-4
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sine_qua_non&oldid=74157302”