Skórzyno – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skórzyno

wieś
Resztki zabudowań folwarcznych
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	słupski
Gmina	Główczyce
Liczba ludności (2018)	143[2]
Strefa numeracyjna	59
Kod pocztowy	76-220[3]
Tablice rejestracyjne	GSL
SIMC	0744670
Położenie na mapie Polski Skórzyno
Położenie na mapie województwa pomorskiego Skórzyno
Położenie na mapie powiatu słupskiego Skórzyno
Położenie na mapie gminy Główczyce Skórzyno
54°38′07″N 17°21′43″E/54,635278 17,361944[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Skórzyno (kaszb. Skòrzëno^[4], niem. Schorin^[5]) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Główczyce. W integralny skład wsi wchodzi jej część Borek Skórzyński oraz przysiółek Zagórne^[6][7].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Nazwa miejscowości, wzmiankowana po raz pierwszy w formach Scureno, Zurzino w 1281, ma pochodzenie słowiańskie. Co do jej charakteru wysunięto następujące hipotezy etymologiczne:

• nazwa topograficzna od przymiotnika *skorъ „szybki, prędki” z formantem -ino, najpewniej w odniesieniu do przepływającego przez miejscowość Główczyckiego Strumienia (dopływ Pustynki)^[8]
• nazwa dzierżawcza od nazwy osobowej Skorz z formantem -ino^[8].

Friedrich Lorentz odnotował formę nazwy w lokalnych gwarach słowińskich: Skʉ̀ɵ̯řänɵ wraz z nazwami mieszkańców – zarówno z pominiętym formantem -än-: Skʉ̀ɵ̯řȯu̯n, Skʉ̀ɵ̯řȯu̯nkă „skórzynianin, skórzynianka” jak i w postaci pełnej: Skʉ̀ɵ̯řäńȯu̯n, Skʉ̀ɵ̯řäńȯu̯nkă „ts.”^[9]. Niemiecka nazwa Schorin jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej^[8]. Polska nazwa Skórzyno w miejsce oczekiwanej *Skorzyno jest wynikiem niedokładnej resubstytucji nazwy niemieckiej z adideacją do nazwy osobowej Skóra^[8].

Rada Języka Kaszubskiego proponuje kaszubską formę nazwy Skórzëno^[10].

Stara osada rolnicza Kaszubów, wymieniona po raz pierwszy w 1281 roku^[11]. Tego samego roku osada została przekazana przez księcia Mściwoja II klasztorowi norbertanek w Słupsku^[12]. W 1315 roku wieś została darowana jako lenno Kazimierzowi Święcy, przez Waldemara Wielkiego^[12]. W kolejnych latach wieś została lennem rodu von Stojentin, później w 1523 roku wzmiankowany był „Jurgen Stoientyn to Scharin”^[12]. W 1784 roku poza szlachtą posługującą się głównie językiem niemieckim, wśród lokalnej ludności powszechny był jeszcze język kaszubski^[12]. Poprzez małżeństwo Rozalii von Stojentin z Akselem von Bonin, Skórzyno przeszło do tej rodziny i do 1945 roku pozostawało jej własnością, a ostatnim dziedzicem dóbr w Skórzynie był Karl-Oskar von Bonin^[12]. We wsi znajduje się klasycystyczny dwór zbudowany około 1870 roku, z centralną facjatą i czterokolumnowym gankiem^[13], otoczony parkiem krajobrazowym ze starodrzewiem, pochodzące z tego samego czasu zabudowania folwarczne^[14].

• Skórzyno, Powiat słupski