Składnica drewna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Składnica drewna – wydzielony obszar terenu, na którym przechowywane jest drewno pozyskane w lesie. Podstawową rolą i zadaniem składnic jest magazynowanie surowca drzewnego.

Składnice drewna dzielą się na:

  • leśne – na które drewno zrywane jest pośrednio lub bezpośrednio z miejsca prowadzenia cięć:
    • przyzrębowe, zwane również leśnymi punktami przeładunkowymi- koncentrujące drewno wycięte w określonym wydzieleniu – np. podczas prowadzenia trzebieży,
    • zbiorcze- koncentrujące drewno z większego kompleksu lub z kilku wydzieleń, mogą być zlokalizowane przy szlakach kolejowych i bindugach,
  • docelowe
    • spedycyjne – najczęściej są zlokalizowane przy szlakach kolejowych,
    • spedycyjno-manipulacyjne – na których oprócz składowania (przechowywania) surowca drzewnego odbywają się procesy manipulacji drewna dla uzyskania cenniejszych sortymentów drzewnych,
    • ostateczne – przy zakładach przetwarzających drewno, podobnie jak w przypadku spedycyjno-manipulacyjnych może się odbywać manipulacja drewna.

Ze względu na roczną przepustowość składnice można podzielić na:

  • małe o przepustowości do 1000 m³ (najczęściej leśne przyzrębowe),
  • średnie o przepustowości do 10 000 m³,
  • duże o przepustowości powyżej 10 000 m³ (spedycyjne i spedycyjno-manipulacyjne).

Ze względu na stopień mechanizacji pracy składnice można podzielić na:

  • niezmechanizowane (leśne przyzrębowe),
  • częściowo zmechanizowane (zbiorcze, jak również spedycyjne),
  • zmechanizowane (spedycyjne, spedycyjno-manipulacyjne, ostateczne),
  • zautomatyzowane (spedycyjno-manipulacyjne, ostateczne).