Skrzydlaty zwycięzca – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skrzydlaty zwycięzca
(Wojna gazowa)
Gatunek

dramat, film wojenny

Data premiery

15 maja 1924

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Reżyseria

Zygmunt Wesołowski

Scenariusz

Stanisław Karpiński

Główne role

Józef Węgrzyn
Lena Heczynaszwili-Karpińska
Liliana Zielińska

Zdjęcia

Antoni Wawrzyniak

Scenografia

Ryszard Biske, Edmund John

Produkcja

Aero-Film

Skrzydlaty zwycięzca (Wojna gazowa) – polski niemy film fabularny z 1924.

Scena demonstracji wynalazku – torpedy powietrznej
Irena Billewiczówna (Liliana Zielińska) i Zdzisław Orski (Józef Węgrzyn) w scenie na miejscu zamachu w Cytadeli Warszawskiej

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]

Był to pierwszy polski film lotniczy i zarazem pierwszy polski obraz dwuseriowy[1]. Producentem było powstałe w 1923 z inicjatywy kpt. Stanisława Karpińskiego przedsiębiorstwo Aero-Film, mające na celu „filmową propagandę lotnictwa polskiego”[1]. Celem filmu Skrzydlaty zwycięzca (tytuł w oryginalnym zapisie Skrzydlaty zwycięsca) było ukazanie znaczenia lotnictwa w Polsce[1]. Autorem scenariusza był ww. kpt. Karpiński[1].

Film kręcono w różnych miejscach Polski, m.in. w Krakowie i w Warszawie (scena rewii lotniczej z udziałem gen. Władysława Sikorskiego)[1]. W scenach brali udział żołnierze Wojska Polskiego wszystkich rodzajów sił zbrojnych, a także straż pożarna i wielu statystów[1]. W scenie demonstracja wynalazku – torpedy powietrznej przez Omskiego pojawiły się autentyczne postaci w naradzie (m.in. gen. dyw. Stanisław Haller, prezydent Warszawy Władysław Jabłoński)[1].

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]