Smecz (sport) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Smecz, ścięcie – (z ang. smash) w siatkówce, badmintonie, tenisie stołowym i ziemnym rodzaj zagrania polegający na uderzeniu w piłkę (piłeczkę) tak, by nadać jej znaczną prędkość, rotację i trudny do obrony kierunek lotu. Jest stosowany jako przeciwśrodek wobec lobów[1].

Za wynalazców smecza w tenisie uznaje się Brytyjczyków – braci Williama i Ernesta Renshawów[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Zbigniew Dutkowski, Czempion okresu pionierskiego, [w:] Jan Lis (red.), T – jak tenis, wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979, s. 42–43.