Snajper. Broń odwetu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Snajper. Broń odwetu
Снайпер. Оружие возмездия
Gatunek	dramat wojenny
Data premiery	9 maja 2009
Kraj produkcji	Białoruś; Rosja
Język	rosyjski, niemiecki
Czas trwania	163 min
Reżyseria	Aleksandr Jefremow
Scenariusz	Gleb Szprigow
Muzyka	Władimir Siwicki
Zdjęcia	Aleksandr Rud
Scenografia	Aleksandr Czertowicz
Kostiumy	Irina Griszam
Montaż	Igor Paszkiewicz
Produkcja	Władimir Zamietalin; Aleksandr Zimowski
Wytwórnia	Biełarusfilm; Art Siniema Grupp

Snajper. Broń odwetu (org. Снайпер. Оружие возмездия) – białorusko-rosyjski dramat wojenny z 2009 roku w reż. Aleksandra Jefremowa. Wyprodukowano również wersję telewizyjną filmu w postaci czteroodcinkowego miniserialu^[1].

Opis fabuły

Rok 1942, bitwa pod Stalingradem. Dziewięciu radzieckich snajperów pod dowództwem por. Jaszyna precyzyjnym ogniem zatrzymuje atak niemieckiego pułku piechoty. W trakcie odejścia z pozycji ginie jednak trafiona przez niemieckiego strzelca wyborowego Kleista jedna z radzieckich snajperów, ukochana Jaszyna – Alesia.

Mijają trzy lata. Jaszyn, już w stopniu majora, jest komendantem niemieckiego miasteczka w Prusach Wsch. Pewnego dnia przybywa do niego wraz z asystentką Marią i mjr. NKWD Osipowem inż. Michajłowski – specjalista od rakiet, którzy w miejscowym zamku poszukują śladów niemieckiej "wunderwaffe" – pocisku rakietowego V-2. Zamku i jego tajemnic pilnuje jednak grupa niemieckich snajperów pod dowództwem "starego znajomego" Jaszyna – Kleista. Jaszyn, dowiadując się o tym, wzywa na pomoc snajperów ze swojego starego oddziału. Na terenie zamczyska dochodzi do niemiecko-radzieckiego pojedynku snajperów, w którym Jaszyn i Kleist muszą stoczyć finalny pojedynek na śmierć i życie. Zwycięsko wychodzi z niego Jaszyn, mszcząc się za śmierć ukochanej Alesi i przyjaciół.

Główne role

Dmitrij Piewcow – Jaszyn
Paweł Deląg – inż. Michajłowski
Marija Mironowa – Maria
Alina Siergiejewa – Alesia
Joachim Paul Assböck – kpt. Kleist
Siergiej Biełajew – mjr Osipow
Anna Chitrik – Berta, niemiecka snajperka
Valdas Bogdonas – Otto Hamerbol

i inni.

Produkcja

Zdjęcia scen w wojennym Stalingradzie kręcono w nieczynnej betoniarni w Mińsku^[2], a za pruski zamek, w którym rozgrywa się główna akcja filmu, posłużył zamek w Mirze^[3].

Przypisy

↑ Biełorusskij "Snajpier" wystrielił w Rossii. [w:] NAVIVY.BY [on-line]. 2010-03-03. [dostęp 2011-02-15]. (ros.).
↑ Olga Bieriesniewa: Snajpier. Oruże wozmiezdija. [w:] Minskij Kurier [on-line]. 2008-08-06. [dostęp 2011-02-15]. (ros.).
↑ Natalia Stepuro: Miest' w zamkie. Mirskom. [w:] Respublika [on-line]. 2008-09-19. [dostęp 2011-02-15]. (ros.).

Linki zewnętrzne

Plakat do filmu
Snajper. Broń odwetu w bazie IMDb (ang.)
Snajper. Broń odwetu w bazie Filmweb
Snajper. Broń odwetu w portalu Kinotieatr (ros.)
Snajper. Broń odwetu w portalu Kinopoisk (ros.)

[1] Biełorusskij "Snajpier" wystrielił w Rossii. [w:] NAVIVY.BY [on-line]. 2010-03-03. [dostęp 2011-02-15]. (ros.).

[2] Olga Bieriesniewa: Snajpier. Oruże wozmiezdija. [w:] Minskij Kurier [on-line]. 2008-08-06. [dostęp 2011-02-15]. (ros.).

[3] Natalia Stepuro: Miest' w zamkie. Mirskom. [w:] Respublika [on-line]. 2008-09-19. [dostęp 2011-02-15]. (ros.).

[1]

[2]

[3]