Sołtykowie herbu własnego – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sołtykowie – polski ród szlachecki herbu własnego (herbu Sołtyk), pochodzący z Prus Królewskich Posiadali także tytuły arystokratyczne.

• Bazyli Sołtyk - podczaszy czernihowski
• Franciszek Salezy Maciej Stanisław Sołtyk (1783–1865) senator kasztelan Król. Pol., skrzypek amator
• Jan Kanty Sołtyk – stolnik sandomierski
• Józef Franciszek Sołtyk (zm. 1735) kasztelan bełski, potem lubelski
• Józef Sołtyk (ok. 1715–1780) miecznik sandomierski
• Józef Sołtyk (zm. 1803) kasztelan małogoski, potem zawichojski
• Kajetan Ignacy Sołtyk (1715–1788) biskup krakowski, zesłaniec
• Karol Sołtyk (1791–1831) skrzypek, kompozytor
• Maciej Aleksander Sołtyk (1679–1749), biskup sufragan chełmiński
• Maciej Sołtyk (zm. 1780) kasztelan warszawski
• Maciej Sołtyk, wojewoda sandomierski
• Maciej Kajetan Sołtyk (zm. 1804) kanonik krakowski, sekretarz w. kor.
• Michał Aleksander Sołtyk (zm. 1766) kasztelan sandomierski
• Michał Sołtyk (zm. 1814) – ksiądz, referendarz kor., kolekcjoner, pisarz, działacz gospodarczy
• Mikołaj Aleksander Sołtyk (zm. 1746) kasztelan przemyski
• Roman Sołtyk (1790–1843) oficer napoleoński, poseł na sejm Król. Pol., generał brygady artylerii WP, emigrant
• Roman Sołtyk (generał austriacki) (1820/1822–1873) austriacki generał-major
• Stanisław Sołtyk (1752–1833) podstoli kor., senator Król. Pol.
• Tomasz Sołtyk (zm. 1773) woj. łęczycki
• Tomasz Sołtyk (zm. 1808) kasztelan zawichojski, potem wiślicki.