Sole trzeźwiące – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sole trzeźwiące – popularny w XVIII w. i XIX w. środek stosowany przy omdleniach i zasłabnięciach. W skład soli wchodził przede wszystkim amoniak[1], wodorowęglan sodu, karbaminian i lawenda wraz z innymi substancjami o silnej woni np. azotyn amylu.

Jest to środek, który można w niektórych aptekach nabyć bez recepty.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. P. McCrory. Smelling salts.. „Br J Sports Med”. 40 (8), s. 659-60, Aug 2006. DOI: 10.1136/bjsm.2006.029710. PMID: 16864561.