Sole trzeźwiące – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sole trzeźwiące – popularny w XVIII w. i XIX w. środek stosowany przy omdleniach i zasłabnięciach. W skład soli wchodził przede wszystkim amoniak^[1], wodorowęglan sodu, karbaminian i lawenda wraz z innymi substancjami o silnej woni np. azotyn amylu.

Jest to środek, który można w niektórych aptekach nabyć bez recepty.

• Larendogra