Spadochron taśmowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Spadochron taśmowy – spadochron, którego czasza wykonana jest z taśm odpowiednio łączonych, zastępujących tkaninę czaszy.

Przeznaczony jest dla:

• załóg samolotów latających z dużymi prędkościami - jako spadochron ratowniczy do opuszczania bezpiecznego kabin specjalnie konstruowanych samolotów odrzutowych, w razie opuszczania samolotu przez pilota,
• do hamowania prędkości samolotów odrzutowych podczas lądowania w celu skrócenia ich drogi dobiegu.

Kształt spadochronu taśmowego może być:

• wielokątny (okrągły),
• kwadratowy,
• trójkątny.

Czasza o dużej przepuszczalności sprawia, że spadochrony taśmowe są stateczne lecz mają dużą prędkość opadania (do 8 m/s.

• W. Stasiak: Encyklopedia Techniki Wojskowej. Jerzy Modrzewski (Przewodniczący Komitetu Naukowo-Redakcyjnego). Wyd. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 655. ISBN 83-11-07275-2.