Sparassis – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siedzuń
Ilustracja
Siedzuń sosnowy (Sparassis crispa)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

żagwiowce

Rodzina

siedzuniowate

Rodzaj

siedzuń

Nazwa systematyczna
Sparassis Fr.
Novit. fl. svec. 5(cont.): 80 (1819)
Typ nomenklatoryczny

Sparassis crispa (Wulfen) Fr.

Siedzuń dębowy

Sparassis Fr. (siedzuń) – rodzaj grzybów z rodziny siedzuniowatych (Sparassidaceae)[1].

Cechy charakterystyczne

[edytuj | edytuj kod]

Pasożyty korzeni i saprotrofy powodujące brunatną zgniliznę drewna. Owocniki gąbczaste, ze zrośniętymi elementami kędzierzawymi, falisto-tasiemkowatymi po obu stronach pokrytymi hymenium, wyrastającymi ze wspólnego trzonu. Wysyp zarodników żółtawokremowy, nieamyloidalny. Zarodniki eliptyczne, gładkie, bez pory rostkowej[2].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sparassidaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Takson utworzył Elias Fries w 1819 r.[1] Synonim naukowy Masseeola Kuntze[3]. Polską nazwę podał Henryk Orłoś w 1949 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako płaskosz, sorokop, siedź, szmaciak, strzępiak[4].

Gatunki występujące w Polsce:

Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[5]. Wykaz gatunków i nazwy polskie według Władysława Wojewody[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
  2. Ewald Gerhardt, Grzyby: wielki ilustrowany przewodnik, Warszawa: Klub dla Ciebie - Bauer-Weltbild Media, 2006, ISBN 83-7404-513-2.
  3. Species Fungorum [online] [dostęp 2013-11-12] (ang.).
  4. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 631, ISBN 83-89648-09-1.
  5. Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2013-10-20] (ang.).