Wenera 2MW-1 No. 3 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Inne nazwy | 2MV-1 No.1, Sputnik 19, 1962 Alpha Pi 1, S00371 |
---|---|
Indeks COSPAR | 1962-040A |
Państwo | |
Rakieta nośna | |
Miejsce startu | |
Orbita (docelowa, początkowa) | |
Perygeum | 168 km |
Apogeum | 221 km |
Okres obiegu | 88,7 min |
Nachylenie | 64,9° |
Mimośród | 0,00403 |
Czas trwania | |
Początek misji | 25 sierpnia 1962 02:18:45[1] UTC |
Koniec misji | 25 sierpnia 1962 |
Powrót do atmosfery | 28 sierpnia 1962 |
Wymiary | |
Masa całkowita | 890 kg |
Wenera 2MW-1 No. 3 (również: Sputnik 19) – radziecka niedoszła sonda Wenus. Celem misji było wejście w atmosferę i lądowanie na powierzchni Wenus. Z powodu zbyt krótkiej pracy ostatniego, czwartego członu rakiety (45 zamiast 240 sekund), sonda pozostała na orbicie okołoziemskiej. Mimo tej awarii, Nikołaj Kamanin – szef treningu radzieckich kosmonautów – zanotował w swoich pamiętnikach zadowolenie z pomyślnego osiągnięcia orbity, gdyż pozwoliło to wizytującym start przyszłym kosmonautkom zachować zaufanie do rakiety nośnej, którą miały w przyszłości lecieć. Trzy dni po starcie sonda weszła w atmosferę ziemską i spłonęła.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Za Jonathan's Space Home Page. NSSDC Master Catalog podaje 02:52
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Encyclopedia Astronautica (ang.)
- Jonathan's Space Home Page (ang.)
- NSSDC Master Catalog (ang.)
- Space 40 (cz.)