Stagonosporopsis cucurbitacearum – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stagonosporopsis cucurbitacearum

Pseudotecjum
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	Dothideomycetes
Rząd	Pleosporales
Rodzina	Didymellaceae
Rodzaj	Stagonosporopsis
Gatunek	Stagonosporopsis cucurbitacearum'
Nazwa systematyczna
Stagonosporopsis cucurbitacearum (Fr.) Aveskamp, Gruyter & Verkley Studies in Mycology 65: 45 (2010)
Multimedia w Wikimedia Commons

Stagonosporopsis cucurbitacearum (Fr.) Aveskamp, Gruyter & Verkley – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes^[1]. Saprotrof i pasożyt roślin z rodziny dyniowatych (Cucurbitaceae). Wywołuje u nich chorobę o nazwie czarna zgnilizna zawiązków i pędów roślin dyniowatych^[2].

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Stagonosporopsis, Didymellaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1823 r. Elias Fries, nadając mu nazwę Sphaeria cucurbitacearum. Potem zaliczany był do różnych rodzajów. Obecną nazwę nadali mu w 2010 r. Maikel M. Aveskamp, Johannes de Gruyter i Gerard J.M. Verkley^[1].

Synonimy^[3]:

Wytwarza dwa rodzaje owocników: pseudotecja i pyknidia. Ciemne i kuliste pseudotecja wyrastają na powierzchni tkanki żywiciela, lub są niej częściowo lub całkowicie zanurzone. Mają średnicę około 100 μm i są zatłoczone workami tworzonymi na całej wewnętrznej powierzchni^[4]. W workach powstają dwukomórkowe, bezbarwne askospory, nieco przewężone na przegrodzie^[5]. Pyknidia są wypełnione bezbarwną substancją. Powstają w nich bezpłciowo konidia. Po ich dojrzeniu substancja wypełniająca pyknidia chłonąc wodę pęcznieje i wypycha przez otwór długie pakiety kremowych lub różowych konidiów^[4]. Konidia są cylindryczne i dwukomórkowe. Do ich wysiewania się wystarczy krótkotrwały nawet deszcz^[2]. Zarówno konidia, jak i askospory rozprzestrzeniają się podczas deszczowej pogody. Krople deszczu powodują ich rozpryskiwanie, a wiatr przenosi je na inne rośliny^[4].

Pseudotecja i pyknidia powstają w tkankach porażonej rośliny tak licznie i tak gęsto, że staje się ona czarna. Na resztkach pożniwnych porażonych roślin patogen może tworzyć przetrwalnikowe chlamydospory^[4]. W glebie na resztkach rośliny patogen może przetrwać 2 lata^[2]. Przypuszcza się, że może przetrwać także na martwych resztkach niektórych gatunków chwastów^[4].