Stanisław Orłowski (ur. 1892) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisław Orłowski
	podpułkownik lekarz
Data urodzenia	11 lutego 1892
Data śmierci	?
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	1 Batalion Sanitarny; 13 Pułk Piechoty; 3 Okręgowe Szefostwo Sanitarne; 4 Szpital Okręgowy; 10 Szpital Okręgowy
Stanowiska	starszy lekarz pułku, pomocnik komendanta; komendant szpitala
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Stanisław Orłowski^[1] (ur. 11 lutego 1892, zm. ?) – doktor medycyny, podpułkownik lekarz Wojska Polskiego.

Życiorys

Stanisław Orłowski urodził się 11 lutego 1892. Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer armii rosyjskiej został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia porucznika lekarza^[2]. Został awansowany na stopień majora lekarza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[3]^[4]. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy 1 batalionu sanitarnego służył w 13 pułku piechoty w Pułtusku, gdzie był starszym lekarzem pułku^[5]^[6]. W 1928 służył w 3 Okręgowym Szefostwie Sanitarnym w Grodnie^[7]. 2 grudnia 1930 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy^[8]. W październiku 1931 został przeniesiony do 4 Szpitala Okręgowego w Łodzi na stanowisko pomocnika komendanta^[9]^[10]. W 1939 był komendantem 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu.