Stanisław Wacław Raczyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisław Wacław Raczyński
porucznik kawalerii porucznik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1898
Siedlce

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 1982
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Pułk Ułanów
6 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa)
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami
Krzyż Obrony Lwowa Odznaka pamiątkowa „Orlęta”

Stanisław Wacław Raczyński (ur. 22 lipca 1898 w Siedlcach, zm. 17 czerwca 1982 w Londynie) – oficer Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Wacław Raczyński urodził się 22 lipca 1898 w Siedlcach jako syn Wacława i Zofii[1][2][3]. Po wybuchu I wojny światowej w 1914 został żołnierzem Legionów Polskich i służył w szeregach 2 Pułku Ułanów oraz w 11 kompanii III batalionu 6 Pułku Piechoty w ramach III Brygady[2][3]. U kresu wojny 31 października 1918 był w grupie załogi polskiej zebranej w Szkole Sienkiewicza[4]. W listopadzie 1918 brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[2]. Walcząc w II odcinku 4 listopada odniósł rany na placówce przy pomniku Gołuchowskiego w ogrodzie Jezuickim[5].

Został awansowany na stopień porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932[6]. W latach 30. był oficerem rezerwy 2 Pułku Ułanów Grochowskich z Suwałk i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Siedlce[7].

Podczas II wojny światowej był więziony w łagrach sowieckich[2]. Po wojnie pozostał na emigracji[2]. Zmarł 17 czerwca 1982 w Londynie[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 121, 587.
  2. a b c d e f g h i j k Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 44, s. 97, Grudzień 1982. Koło Lwowian w Londynie. 
  3. a b Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Stanisław Raczyński. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-10-25].
  4. Edward Świstelnicki-Sas: Szkoła Sienkiewicza – auto pancerne. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 542. ISBN 83-85218-56-4.
  5. Adam Świeżawski: II odcinek w obronie Lwowa. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918–1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 495. ISBN 83-85218-56-4.
  6. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 121.
  7. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 587.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]