French
DeutschStanisław Śliwiński (prawnik) – Wikipedia, wolna encyklopedia
.jpg) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 września 1887 |
| Data i miejsce śmierci | 25 sierpnia 1959 |
| Profesor doktor nauk prawnych | |
| Specjalność: postępowanie karne | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1910 – prawo |
| Profesura | 1939 – zwyczajny |
| Nauczyciel akademicki | |
| uczelnia | Uniwersytet Warszawski |
| Stanowisko | dziekan (1946–1947) (1950–1951) |
| Okres zatrudn. | 1922–1959 |
| Odznaczenia | |
      | |
Stanisław Śliwiński (ur. 25 września 1887 we Lwowie, zm. 25 sierpnia 1959 w Warszawie) – polski prawnik, profesor postępowania karnego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w rodzinie Antoniego i Rozalii z Jakimków[1]. Ukończył szkołę powszechną i gimnazjum we Lwowie, a następnie Uniwersytet Lwowski (w 1909). Na tej samej uczelni obronił doktorat w 1910 roku. Następnie odbył aplikację sądową i został sędzią w Kałuszu (w II Rzeczypospolitej w województwie stanisławowskim). Następnie był sędzią w Dąbrowie Górniczej, Częstochowie, a w latach 1923–1939 był sędzią Sądu Najwyższego.
Na początku lat 20. był konsultantem prawnym Ministerstwa Sprawiedliwości. Od 1925 roku był członkiem Komisji Kodyfikacyjnej. Był jednym z autorów projektu kodeksu postępowania karnego z 1928, a także kodeksu karnego z 1932.
Od 1922 wykładał na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Od 10 marca 1939 był na nim profesorem zwyczajnym prawa karnego i postępowania karnego[2], obejmując katedrę prawa karnego po Wacławie Makowskim. W czasie okupacji wykładał na tajnym Wydziale Prawa UW. Przygotował wówczas skrypt Prawo karne. Po powstaniu warszawskim wysiedlony wykładał na Uniwersytecie Jagiellońskim, a po wyzwoleniu powrócił na Uniwersytet Warszawski jako kierownik Katedry Prawa i Postępowania Karnego (od 1950 Katedry Postępowania Karnego). W latach akademickich 1946–1947 i 1950–1951 był dziekanem Wydziału Prawa.
W latach 1956–1959 był kierownikiem Zakładu Prawa Karnego Instytutu Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk, a w latach 1957–1958 dyrektorem Instytutu.
Od 1947 był członkiem korespondentem, a od 1950 członkiem rzeczywistym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W 1952 został członkiem korespondentem PAN, a w 1958 członkiem rzeczywistym.
Uczniami profesora Śliwińskiego byli m.in. profesorowie Stefan Kalinowski, Alfred Kaftal i Andrzej Murzynowski. Pochowany w Warszawie na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 238-6-16)[3].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Proces karny (część ogólna) (1936)
- Prawo karne materialne. Część ogólna (1946)
- Polski proces karny przed sądem powszechnym (1948–1949)
- Oddanie pod sąd w procesowym prawie karnym (1955)
- Wznowienie postępowania karnego w prawie Polski na tle porównawczym (1957)
- Polski proces karny przed sądem powszechnym. Zasady ogólne (1959)
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Sztandaru Pracy II klasy (1957)[4].
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1954)[5]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (27 listopada 1929)[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[7]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)[5]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (17 stycznia 1955)[5]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (30 kwietnia 1929)[5]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (6 maja 1938)[5]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 309–310. [dostęp 2021-11-15].
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 3, s. 165, 9 maja 1939.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Teresa Śliwińska, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
- ↑ Wysokie odznaczenia dla profesorów uniwersytetów [w:] "Trybuna Śląska", nr 233, 1 października 1957, s. 1.
- ↑ a b c d e Adam Redzik. Poczet jurystów i ekonomistów 3: Stanisław Śliwiński (1887–1959). „Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda”. 2 (2), 2019-12-23. Instytut Allerhanda. ISSN 2657-800X. (pol.).
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi położone przy organizacji sądownictwa oraz na polu prac ustawodawczych”.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 30.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Genowefa Rejman: Stanisław Śliwiński. W: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego 1808–2008. Grażyna Bałtruszajtys (red.). Wyd. 1. Warszawa: Lexis-Nexis, 2008, s. 135–137. ISBN 978-83-7334-905-6.
- Adam Redzik. Poczet jurystów i ekonomistów 3: Stanisław Śliwiński (1887–1959). „Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda”. 2 (2), 2019-12-23. Instytut Allerhanda. ISSN 2657-800X. (pol.).
