Stanisław Chorążek – Wikipedia, wolna encyklopedia
Stanisław Chorążek w mundurze 2296 okręgu Policji Państwowej | |
przodownik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Formacja | |
Odznaczenia | |
Stanisław Marian Chorążek (ur. 13 kwietnia 1893 we Lwowie, zm. 1940 w Kijowie) – legionista, przodownik Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Stanisław Marian Chorążek urodził się 13 kwietnia 1893 we Lwowie jako syn Władysława i Bronisławy z domu Ihmer[1][2]. Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich w szeregach 5 kompanii 6 pułku piechoty w ramach III Brygady. Został ranny i 30 listopada 1915 trafił do szpitala nr 5 w Krakowie[3].
Po zakończeniu wojny, w niepodległej II Rzeczypospolitej wstąpił do służby w Policji Państwowej. Pracując jako posterunkowy PP uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 1928 został uznany przynależnym do gminy Sanok[2]. W latach 30. pełnił funkcję na posterunku Policji Państwowej w Tyrawie Wołoskiej. Od 1935 służył na stanowisku komendanta posterunku Policji Państwowej w Bukowsku.
Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej i po agresji ZSRR na Polskę pozostawał na stanowisku komendanta posterunku PP[1]. W październiku 1939 przebywał w Tyrawie Wołoskiej u rodziny, gdzie 22 października został aresztowany przez sowietów i osadzony w areszcie w Lesku. Następnie został przewieziony do Załuża, a później do Sambora, gdzie przebywał do 4 maja 1940. W 1940 został zamordowany w więzieniu NKWD w Kijowie przy ul. Karolenkiwskiej 17. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 56/1-42 oznaczony numerem 3134)[4]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Jego żoną była pochodząca z Tyrawy Wołoskiej Maria, z domu Gankiewicz (zm. 1991), z którą miał córkę Teresę i syna Władysława.
W 1947 przed Sądem Grodzkim w Sanoku, na wniosek Marii Chorążek, zamieszkałej w Sanoku przy ul. Targowej 7, toczyło się postępowanie o uznanie za zmarłego Stanisława Chorążka[1].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 21 kwietnia 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[5]
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Stanisław Chorążek został symbolicznie upamiętniony na grobowcu rodzin Boguckich i Bodnarów na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
Stanisław Chorążek został wymieniony na tablicy pamiątkowej, odsłoniętej 15 września 1996 na ogrodzeniu kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego parafii pod tym samym wezwaniem w Bukowsku, honorującej ofiary walk i prześladowań z okresu II wojny światowej pochodzących z Bukowska i okolic (poza nim zostały upamiętnione trzy inne ofiary zbrodni katyńskiej: Stanisław Kowalik, Jan Krawiec i Władysław Wilecki)[6][7].
Ponadto jego nazwisko zostało umieszczone na pomniku „Katyń 1940” na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie[8].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani z Ukraińskiej Listy Katyńskiej
- kampania wrześniowa
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Obwieszczenia sądowe. Uznanie za zmarłego i stwierdzenie faktu śmierci. „Monitor Polski”. Nr 95, s. 13, 8 lipca 1947.
- ↑ a b Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 60 (poz. 60).
- ↑ Lista strat Legionów Polskich. Piotrków Trybunalski: Centralny Urząd Ewidencyjny Departamentu N. K. N., 1916, s. 6.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 13. [dostęp 2016-11-01].
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 93, poz. 128.
- ↑ 94 Rocznica Odzyskania Niepodległości. bukowsko.pl. [dostęp 2014-04-28].
- ↑ Henryk Pałuk. Świętowanie niepodlległości w Bukowsku. „Kwartalnik. Gazeta Gminy Bukowsko”, s. 4-5, Nr 4 (32) z 2012.
- ↑ Pomnik Katyń 1940 z nazwiskami. cmentarzcentralny.szczecin.pl. [dostęp 2014-04-28].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 22-23, 34.