Stanisław Tylicki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisław Tylicki
„Wojciech”
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

12 stycznia 1895
Warszawa

Data i miejsce śmierci

14 grudnia 1918
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

cesarska i królewska Armia

Jednostki

2 Szwadron Ułanów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
szarża pod Rokitną

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości
Grób lekarki Justyny Budzińskiej-Tylickiej (1867-1936) oraz jej syna podporucznika Stanisława Tylickiego (1895-1918) na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Stanisław Tylicki ps. „Wojciech” (ur. 12 stycznia 1895 w Warszawie, zm. 14 grudnia 1918 tamże) – podporucznik Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Stanisława i Justyny z Budzińskich (1867–1936)[1][2].

W 1914 roku zgłosił się ochotniczo do 2 Szwadronu Ułanów. Walczył w kampanii karpackiej Legionów Polskich. 13 czerwca 1915 roku wziął udział w szarży pod Rokitną. W grudniu 1918 roku był dowódcą 3. kompanii Batalionu Garnizonowego[3].

W 1918 ożenił się z Pauliną Krystyną Marią z Chrzanowskich (1894–1939), która 27 sierpnia 1922 poślubiła Stefana Starzyńskiego, od 1934 prezydenta Warszawy[4].

Zmarł 14 grudnia 1918 roku podczas pandemii grypy, tzw. hiszpanki. 17 grudnia 1918 roku został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 183-6-2)[5][6].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wykaz Legionistów ↓.
  2. Nekrolog 2 ↓.
  3. Nekrolog ↓.
  4. www.formanowicz.pl [online], www.formanowicz.pl [dostęp 2020-09-06].
  5. Cmentarz Powązkowski w Warszawie. (red.). Krajowa Agencja Wydawnicza, 1984. ISBN 83-03-00758-0.
  6. Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW TYLICKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-09-06].
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 stycznia 1923 roku, s. 34.
  8. Mniszek i Rudnicki 1929 ↓, s. 37.
  9. M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]