Stary Teatr Wielki w Łodzi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stary Teatr Wielki w Łodzi – teatr działający w latach 1901–1920 w Łodzi przy ul. Konstantynowskiej 14 (późniejszej ul. Legionów)^[1]

Historia

Budynek zaprojektował w 1901 roku Adolf Zeligson^[1]. Teatr Wielki zbudowany na zamówienie Fryderyka Sellina^[1] był fenomenem w przemysłowej Łodzi. Miał okazałą neorenesansową fasadę oraz największą na ziemiach polskich salę teatralną, mieszczącą 1250 widzów. Otwarto go 28 września 1901 roku, a wielką uroczystość uświetnili swoją obecnością Henryk Sienkiewicz i Henryk Siemiradzki.

Pierwszym dyrektorem teatru był Henryk Grubiński. Na scenie pierwotnie miał występować zespół polski, jednak okazało się szybko, że polscy aktorzy nie są w stanie utrzymać tak dużego gmachu i zaczęto go podnajmować innym grupom. Po 1905 roku coraz częściej przyjeżdżały zespoły żydowsko-niemieckie. Występowali tu najwybitniejsi ówcześni żydowscy artyści.

Budynek spłonął 20 października 1920 roku.

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Anna Rynkowska: Ulica Piotrkowska. Wyd. I. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 174. ISBN 978-83-939822-4-0.

Linki zewnętrzne

Teatr Wielki Fryderyka Sellina. spacerownikteatralny.pl. [dostęp 2021-02-02].

[RYNKOWSKA-1] Anna Rynkowska: Ulica Piotrkowska. Wyd. I. Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 174. ISBN 978-83-939822-4-0.

[1]