Stefan Chrzanowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefan Chrzanowski

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	13 sierpnia 1897 Mariampol
Data i miejsce śmierci	11 września 1920 Lublin
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	I Korpus Polski 31 pułk piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Stefan Chrzanowski (ur. 13 sierpnia 1897 w Mariampolu, zm. 11 września 1920 w Lublinie^[1]) – oficer armii rosyjskiej, Wojska Polskiego na Wschodzie i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Urodził się w Mariampolu w rodzinie Wacława i Lucyny ze Skąpskich. Absolwent gimnazjum klasycznego w Mohylewie oraz Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Piotrogrodzie^[2]. Po ukończeniu szkoły oficerskiej, w 1917 awansowany na stopień podporucznika. W szeregach armii rosyjskiej brał udział w walkach na Polesiu. W listopadzie 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego. Przebywał w Bobrujsku w składzie Legii Rycerskiej. Po rozwiązaniu korpusu działał w Polskiej Organizacji Wojskowej na terenie Mohylewa, a następnie służył w szeregach 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego^[2]. Po reorganizacji dywizji, na czele kompanii 31 pułku Strzelców Kaniowskich wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W bitwie pod Zamościem został ciężko ranny i zmarł w wyniku odniesionych ran. Za pełną poświęcenia postawę został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”^[2]

Został pochowany na wojskowym cmentarzu w Lublinie^[2].

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 2186)^[2]

• Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.