Stefania Dzwonkowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stefania Dzwonkowska (ur. 1820, zm. 1867) – działaczka patriotyczna i kobieca.

Życiorys

Córka ziemianina, właściciela majątku Nowy Dwór Stanisława (1779-1860) i Ludwiki z Czarnków (1881-1952). Miała dwie siostry: Annę (1813-1865) i Józefę Aleksandrę (1811-1853), żonę Erazma Dłużewskiego (1814-1856) oraz dwóch braci: Adama (1815-1885) i Władysława (1818-1880)^[1]. Przyjaciółka Narcyzy Żmichowskiej, i członkini grupy Entuzjastek^[2] oraz konspiracyjnej Organizacji kierowanej przez Edwarda Domaszewskiego a następnie Henryka Krajewskiego^[3]. Była narzeczoną zesłanego na katorgę syberyjską i rozstrzelanego za udział w powstaniu zabajkalskim Narcyza Celińskiego (1817-1866)^[1]. Po jego śmierci wstąpiła do zakonu szarytek i niebawem zmarła^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Informacje przy biogramie ojca - Red. Dzwonkowski Stanisław (1779--1860), Polski Słownik Biograficzny, t. 6, s. 189
↑ Mieczysława Romankówna: Sprawa Entuzjastek. T. nr 48, z. 2. Pamiętnik Literacki, 1957, s. 516-537. wersja elektroniczna
↑ Anna Minkowska, Organizacja spiskowa 1848 roku w Królestwie Polskim, Warszawa 1923

[:0-1] Informacje przy biogramie ojca - Red. Dzwonkowski Stanisław (1779--1860), Polski Słownik Biograficzny, t. 6, s. 189

[2] Mieczysława Romankówna: Sprawa Entuzjastek. T. nr 48, z. 2. Pamiętnik Literacki, 1957, s. 516-537. wersja elektroniczna

[3] Anna Minkowska, Organizacja spiskowa 1848 roku w Królestwie Polskim, Warszawa 1923

[1]

[2]

[3]