Stożek piargowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stożek piargowy – rodzaj stożka usypiskowego utworzony z piargu, powstający u wylotu żlebu. Tworzy się w górach na skutek gromadzenia materiału skalnego pochodzącego z niszczenia stoków, cechuje się znacznym nachyleniem^[1].

W Polsce stożki piargowe występują w Tatrach i Karkonoszach.