Stolon (zoologia) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stolon (łac. stolo, stolonis – boczna gałąź) – odgałęzienie polipa u parzydełkowców mające kształt rurki, na której pączkują nowe moduły. W przypadku gąbek i mszywiołów stolonem nazywa się uproszczone do postaci rurki osobniki (zooidy) tworzące kolonie, także pączkujące w nowe osobniki^[1].

• cenosark