Streptograminy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Streptograminy – grupa naturalnych antybiotyków oraz ich pochodnych, wytwarzanych przez bakterie z rodzaju Streptomyces. W skład każdej streptograminy wchodzą dwa całkowicie odrębne związki chemiczne, pierwsza grupa tych związków (streptograminy A) są cząsteczkami makrolaktonów zawierających wiele nienasyconych wiązań^[1] i należą do niej:

prystynamycyna IIA
prystynamycyna IIB
dalfoprystyna (półsyntetyczna pochodna prystynamycyny IIB)^[2].

Natomiast drugą grupę (streptograminy B) stanowią cykliczne heksadepsipeptydy^[1] i należą do niej:

prystynamycyna IA
wirginamycyna S1
chinuprystyna (półsyntetyczna pochodna prystynamycyny IA)^[2].

Wszystkie streptograminy są bakteriostatyczne, jednak połączenie chinuprystyna-dalfoprystyna, którego działanie jest kilkakrotnie większe niż wynikałoby to z sumy działań tych dwóch związków, ma działanie bakteriobójcze. I właśnie połączenie tych dwóch streptogramin jest bardzo często wykorzystywane ze względu na swoje silne działanie nawet na bakterie oporne na inne antybiotyki^[2].

Mechanizm działania

Streptograminy hamują syntezę białek bakteryjnych poprzez łączenie się z podjednostką rybosomalną 50S w pobliżu wejścia do tunelu, przez który wychodzi z rybosomu łańcuch peptydowy^[3]. Miejsce wiązania streptogramin B częściowo pokrywa się z miejscem wiązania makrolidów i linkozamidów^[3], przez co podczas powstawania oporności bakterii na któryś z tych antybiotyków, powstaje oporność krzyżowa również na pozostałe dwie grupy antybiotyków (oporność typu MLS_B)^{[potrzebny przypis]}.

Przypisy

↑ ^a ^b Wojciech Kostowski i Zbigniew S. Herman: Farmakologia. Wyd. III. T. 2. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 341,342. ISBN 978-83-200-4164-4.
↑ ^a ^b ^c Danuta Dzierżanowska: Antybiotykoterapia praktyczna. Wyd. V. α-medica press, 2009, s. 144-146. ISBN 978-83-7522-048-3.
↑ ^a ^b ErnstE. Mutschler ErnstE., Farmakologia i toksykologia, wyd. II, MedPharm Polska, 2010, s. 868, ISBN 978-83-60466-81-0 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Kostowski-1] Wojciech Kostowski i Zbigniew S. Herman: Farmakologia. Wyd. III. T. 2. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2010, s. 341,342. ISBN 978-83-200-4164-4.

[Dzierżanowska-2] Danuta Dzierżanowska: Antybiotykoterapia praktyczna. Wyd. V. α-medica press, 2009, s. 144-146. ISBN 978-83-7522-048-3.

[Mutschler-3] ErnstE. Mutschler ErnstE., Farmakologia i toksykologia, wyd. II, MedPharm Polska, 2010, s. 868, ISBN 978-83-60466-81-0 .

[1]

[2]

[3]