Super Six World Boxing Classic – Wikipedia, wolna encyklopedia

Super Six World Boxing Classic – turniej boksu zawodowego w wadze super średniej organizowany przez telewizję Showtime przy współpracy z grupą promotorską Sauerland Event oraz federacjami WBA oraz WBC.

Wszystkie pojedynki są zakontraktowane na dwanaście rund. Format turnieju opiera się o sześciu zawodnikach którzy współzawodniczą pomiędzy sobą na ringu, gdzie czterech awansuje do półfinałów z których wyłoni się dwóch finalistów. W przepisach przewidziano również możliwości odniesienia kontuzji bądź wycofania się zawodnika by można a go było zastąpić nowym uczestnikiem. Pojedynki odbywają się w ringu a każdy bokser w rozgrywkach musi stoczyć trzy pojedynki. Każdy zawodnik otrzymuje trzy punkty w przypadku zwycięstwa przez nokaut lub techniczny nokaut, dwa punkty w przypadku zwycięstwa punktowego lub przez dyskwalifikację przeciwnika, jeden punkt w przypadku remisu oraz brak punktów w przypadku porażki^[1]. czterech najlepszych z fazy grupowej awansuje do półfinału gdzie lider zmierzy się z zawodnikiem z czwartego miejsca a zawodnik plasujący się na drugim miejscu zmierzy się z rywalem z trzeciego miejsca.

Współpracujące z Turniejem federacje WBA oraz WBC zgodziły się by pasy mistrzowskie mogły być stawkami turniejowych pojedynków. Chociaż unifikacje były potencjalnie zagrożone przez wycofanie się byłego mistrza WBC Mikkela Kesslera z powodu kontuzji oka i walkę poza turniejem pomiędzy mistrzem WBA Andre Wardem który stoczył pojedynek poza turniejem z powodu wycofania się Andre Dirrella i Sakio Biką oba tytuły pozostają w stawce po zakończeniu fazy grupowej^[2][3].

• • Andre Ward - Zwycięzca turnieju
  • Carl Froch - przegrał w finale z Andre Wardem
  • Glen Johnson - Zastąpił Mikkela Kesslera, który wycofał się z powodu kontuzji oka w drugiej fazie turnieju grupowego^[4]. Został wyeliminowany w półfinale przegrywając z Carlem Frochem^[5].
  • Arthur Abraham - Został wyeliminowany w półfinale przygrywając z Andre Wardem^[6].
  • Allan Green – Zastąpił Jermaina Taylora, który wycofał się w pierwszej fazie turnieju^[7]. Został wyeliminowany po porażce z Glen Johnson^[8]
  • Jermain Taylor – Wycofał się w pierwszej fazie turnieju grupowego^[9]
  • Mikkel Kessler - Wycofał się w drugiej fazie turnieju grupowego^[10]
  • Andre Dirrell - Wycofał się po drugiej fazie turnieju grupowego^[11]

• Lou DiBella (promotor Allana Greena, Glena Johnsona oraz Jermaina Taylora)
• Dan Goossen (promotor Andre Warda)
• Mick Hennessy (promotor Carla Frocha w trzech pierwszych pojedynkach grupowych)
• Matchroom Sport (grupa promotorska Carla Frocha od pojedynku półfinałowego z Glenem Johnsonem
• Kalle Sauerland (promotor Mikkela Kesslera oraz Arthura Abrahama)
• Gary Shaw (promotor Andre Dirrela)

Data	Zawodnik	Wynik	Zawodnik	Miejsce	Tytuły
17 października 2009	Arthur Abraham	KO (12) 2:54	Jermain Taylor	Berlin, Niemcy	brak
17 października 2009	Carl Froch	SD 12	Andre Dirrell	Nottingham, Anglia	Froch obronił pas WBC
21 listopada 2009	Andre Ward	TD (11) 1:42	Mikkel Kessler	Oakland, Stany Zjednoczone	Ward zdobywa pas WBA

Data	Zawodnik	Wynik	Zawodnik	Miejsce	Tytuły
27 marca 2010	Andre Dirrell	DQ (11) 1:13	Arthur Abraham	Detroit, Stany Zjednoczone	Brak
24 kwietnia 2010	Mikkel Kessler	UD	Carl Froch	Herning, Dania	Kessler zdobywa pas WBC
19 czerwca 2010	Andre Ward	UD	Allan Green	Oakland, Stany Zjednoczone	Ward obronił pas WBA

Data	Zawodnik	Wynik	Zawodnik	Miejsce	Tytuły
6 listopada 2010	Glen Johnson	KO 8 0:36	Allan Green	Las Vegas, Stany Zjednoczone	Brak
27 listopada 2010	Carl Froch	UD	Arthur Abraham	Helsinki, Finlandia	Froch zdobywa wakujący pas WBC

Wiele sytuacji wymagało wielu korekt wedle pierwotnych planów w etapie trzecim.

Do 12 sierpnia 2010 nie zostało wybrane miejsce pojedynku i nie mogła rozpocząć się sprzedaż biletów na zaplanowany 25 września 2010 walkę między Andre Direllem i Andre Wardem. Można było się spodziewać, że spowoduje to nową datę dla tego pojedynku^[12]. Zamiast tego, 7 października 2010 Andre Dirrell wycofał się z powodu problemów neurologicznych^[11]. Związku z tym zezwolono by Andre Ward stoczył zastępczą walkę poza turniejem z Sakio Bika. Decyzja ta spowodowała obawę, że tytuł WBA w razie porażki Warda mógł być poza turniejem. Jednak Ward wygrał swój pojedynek i WBA pozostało w Super Six.

W dniu 25 sierpnia 2010, Mikkel Kessler wycofał się z turnieju powołując się na kontuzję oka. W dniu 6 września 2010 WBC odebrała mu pas ustalając Kesslera emerytowanym mistrzem dzięki czemu pas pozostał w turnieju. Kessler po wyleczeniu kontuzji będzie mógł jako pierwszy zmierzyć się z aktualnym posiadaczem tego pasa. Jednocześnie WBC poinformowała, że pojedynek pomiędzy Andre Wardem i Andre Dirrellem będzie pojedynkiem mistrzowskim^[13].

Promotor Arthura Abrahama zwrócił się do WBC by ta przemyślała ponownie swoją decyzję, że tytuł WBC powinien przysługiwać zwycięzcy pojedynku Dirrell - Ward. 6 października 2010 r. organizator turnieju Showtimena konferencji prasowej poinformowała, że WBC zgodziła się by walka Carl Froch - Arthur Abraham była pojedynkiem mistrzowskim o pas WBC^[14].

13 września 2010 ogłoszono, że Carl Froch doznał kontuzji pleców i musiał przełożyć termin pojedynku z Arthurem Abrahamem, który pierwotnie został zaplanowany na 2 października^[15].

W dniu 29 września 2010 poinformowano że były mistrz federacji IBF, IBO wagi półciężkiej Glen Johnson zastąpi Kesslera w grupowych pojedynkach etapu trzeciego^[4].

W turnieju każdy zawodnik miał walczyć trzy razy, z powodu zmian jakie nastąpiły poprzez wycofanie się kilku zawodników tylko Froch i Abraham rzeczywiście walczyli zaplanowane trzy pojedynki fazie grupowej, Glen Johnson awansował do półfinałów pomimo że stoczył tylko jeden pojedynek.

Punkty i tytuły po 27 listopada 2010. Uwzględniono również zawodników którzy się wycofali

P	Zawodnik	Ilość pojedynków	Zwycięstwa	Porażki	Remisy	Nokauty	Punkty	Zdobyte tytuły	Stracone tytuły	tytuły wagi super średniej
1	Andre Ward	2 (3*)	2 (3*)	0	0	0	6*	1	0	WBA
2	Carl Froch	3	2	1	0	0	4	1	1	WBC
3	Glen Johnson	1	1	0	0	1	3	0	0	--
4	Arthur Abraham	3	1	2	0	1	3	0	0	--
5	Allan Green	2	0	2	0	0	0	0	0	--
n/a	Mikkel Kessler^	2	1	1	0	0	2	1	1 (2*)	--
n/a	Andre Dirrell^	2	1	1	0	0	2	0	0	--
n/a	Jermain Taylor^	1	0	1	0	0	0	0	0	--

^ Zawodnik wycofany

• Andre Ward stoczył dwie walki które wygrał, ale przyznano mu dwa punkty z powodu wycofania się Andre Dirella.
• Mikkel Kessler stracił jeden tytuł, zdobył jeden tytuł oraz zwakował tytuł w chwili rezygnacji z turnieju z powodu kontuzji

W ramach umowy z Showtime pięściarze mogą stoczyć pojedynki poza turniejem pod warunkiem że nie będą kolidowały z terminami turnieju. podczas etapu trzeciego. Już w kwalifikacjach do półfinału wycofał się Andre Dirrell więc zapadła decyzja, aby Andre Ward stoczył pojedynek z Sakio Bika w pojedynku nie-turniejowym.

Po zakończonych rozgrywkach grupowych Arthur Abraham zdecydował się na nie-turniejową walkę z chorwackim bokserem Stjepan Bozic która odbyła się przed półfinałem z Andre Wardem

Data	Zawodnik	Wynik	Zawodnik	Miejsce	Tytuły
27 listopada 2010	Andre Ward	UD	Sakio Bika	Oakland, Stany Zjednoczone	Ward obronił pas WBA
12 lutego 2011	Arthur Abraham	TKO (2) 1:01	Stjepan Božić	Muelheim, Niemcy	brak

Data	Zawodnik	Wynik	Zawodnik	Miejsce	Tytuły
14 maja 2011	Andre Ward	UD	Arthur Abraham	Carson, Stany Zjednoczone	WBA
4 czerwca 2011	Carl Froch	MD	Glen Johnson	New Jersey, Stany Zjednoczone	WBC

Data	Zawodnik	wynik	Zawodnik	Miejsce	Tytuły
17 grudnia 2011	Andre Ward	UD	Carl Froch	Atlantic City	WBA & WBC