Superintendentura Kartuzy Ewangelickiego Kościoła Unijnego – Wikipedia, wolna encyklopedia
Superintendentura Kartuzy Ewangelickiego Kościoła Unijnego – jednostka organizacyjna Ewangelickiego Kościoła Unijnego w Polsce istniejąca w okresie II Rzeczypospolitej i obejmująca grupę gmin kościelnych (zborów) czyli parafii tego Kościoła, skupionych wokół miasta Kartuzy.
Dane statystyczne[edytuj | edytuj kod]
Parafia | Liczba wiernych (1937)[1] |
---|---|
Hopowo pow. Kartuzy | 1296 |
Kartuzy | 487 |
Mirachowo pow. Kartuzy | 230 |
Przyjaźń pow. Kartuzy | 338 |
Sulmin pow. Kartuzy | 96 |
Szymbark Grabowo pow. Kartuzy | 2208 |
Sierakowice pow. Kartuzy | 370 |
Stężyce pow. Kartuzy | 130 |
Sulęczyno pow. Kartuzy | 190 |
Kościoły parafialne na terenie superintendentury[edytuj | edytuj kod]
- kościół w Hopowie
- kościół w Kartuzach
- kościół w Mirachowie
- kościół w Przyjaźni
- kościół w Sierakowicach
- kościół w Stężycy
- kościół w Sulęczynie
- Kościół w Sulminie
- kościół w Szymbarku
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stefan Grelewski, Wyznania protestanckie i sekty religijne w Polsce współczesnej, Lublin 1937, s. 332.