Superpuchar Interkontynentalny w piłce nożnej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Superpuchar Interkontynentalny (znany również pod nazwą Supercopa de Campeones Intercontinentales lub Intercontinental Supercup lub Recopa Intercontinental) - mecz piłkarski, w którym corocznie spotykali się ze sobą zwycięzcy Pucharu Interkontynentalnego z Europy i Ameryki Południowej.

Odbyły się tylko dwa turnieje, w sezonie 1968/1969 (podano rok, w którym odbyły się pierwsze mecze, aby odróżnić od drugiej edycji) oraz w 1969 roku. W pierwszej edycji została przeprowadzona seria spotkań między zdobywcami Pucharu Interkontynentalnego w różnych latach z Ameryki Południowej i planowany mecz w europejskiej strefie pomiędzy Interem Mediolan i Realem Madryt. Ponieważ hiszpański klub odmówił udziału w turnieju Inter automatycznie zakwalifikował się do finału Superpucharu. W drugiej edycji mecze odbywały się tylko w Ameryce Południowej i po tym turniej przestał istnieć.

W 1968 roku w strefie Ameryki Południowej o wyjście do finału walczyły trzy kluby - CA Peñarol, Racing Club de Avellaneda oraz Santos FC, w drugiej edycji dołączył do nich zdobywca Pucharu Interkontynentalnego w 1968 roku - Estudiantes de La Plata.

Ten trofeum przez wiele lat był zapomniany, dopiero w 2005 roku CONMEBOL przysłuchał się do próśb klubów zwycięzców Superpucharu i postanowił wliczać wyniki tego turnieju przy obliczeniu rankingu najlepszych klubów południowoamerykańskich. Od 2011 roku zmienił się system klasyfikacji klubów, według którego brane pod uwagę tylko wyniki z ostatnich 5 lat. Jednak to nie miało wpływu na decyzję o kontynuowaniu akceptacji przez CONMEBOL jako jednego z ich oficjalnych turniejów.

Rok	Zdobywca	Wicemistrz	3 miejsce	4 miejsce	Zrezygnowali
1968 Szczegóły	Santos FC	Internazionale	Peñarol	Racing	Real Madryt
1969 Szczegóły	Peñarol	Racing	Estudiantes	Santos FC	Real Madryt Internazionale

• Info o turnieju
• Santos campeão da Recopa Mundial 1968 on YouTube.