Surjasiddhanta – Wikipedia, wolna encyklopedia

Surjasiddhanta (sanskr.सूर्यसिद्धान्त, trl. Sūryasiddhānta, ang. Surja Siddhanta) – traktat astronomii indyjskiej. Podzielony jest na 14 rozdziałów, które zawierają 400 ślok. Autorstwo przypisywane jest Lacie^[1].

Mitologia

Surjasiddhanta jest starożytnym tekstem sanskryckim, wypowiedzianym u schyłku ostatniej satjajugi przez posłańca boga Słońca – Surji – do asury Mai Danawy^[2].

Recepcja w literaturze przedmiotu

Do tego tekstu odnosili się indyjscy matematycy i astronomowie, tacy jak Aryabhata i Waraha Mihira. Waraha Mihira w jego Panća siddhantika zestawia ją z czterema innymi traktatami: Paitamahasiddhantas, Paulisza i Romakasiddhantas (bezpośrednio bazujące na astronomii hellenistycznej) i Wasisztasiddhanta.

Tłumaczenia

Na język bengalski przetłumaczył to dzieło Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura^[2].

Przypisy

↑ Literatura matematyczna, astronomiczna i astrologiczna. W: Klaus Mylius: Historia literatury staroindyjskiej. Leon Żylicz (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2004, s. 243, seria: Literatury orientalne. ISBN 83-88938-68-1.
↑ ^a ^b Richard L. Thompson, Wedyjska kosmografia i astronomia.

Linki zewnętrzne

Surya-Siddhanta: A Text Book of Hindu Astronomy (1858) by Ebenezer Burgess Kessinger Publishing
Surya-Siddhanta: A Text Book of Hindu Astronomy by Ebenezer Burgess Phanindralal Gangooly
Surya-Siddhanta: A Text Book of Hindu Astronomy; With Notes and an Appendix by Ebenezer Burgess JSTOR
Sanskryt w dewanagari: Sūrya Siddhānta, [w:] Jyotish [pdf], Reading the Vedic Literature in Sanskrit [dostęp 2022-01-07] .
सूर्यसिद्धान्त [online], wikisource.org [zarchiwizowane z adresu 2011-08-09] . (Pismo dewanagari).

[1] Literatura matematyczna, astronomiczna i astrologiczna. W: Klaus Mylius: Historia literatury staroindyjskiej. Leon Żylicz (tłum.). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2004, s. 243, seria: Literatury orientalne. ISBN 83-88938-68-1.

[astro-2] Richard L. Thompson, Wedyjska kosmografia i astronomia.

[1]

[2]