Suszyński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Suszyński – polski herb szlachecki, używany przez kilkanaście rodzin.

Herb blazonuje się następująco:

W polu czerwonym^[1] lub błękitnym^[2][3] podkowa barkiem do góry, w środku której dwie strzały żeleźcami do góry ukośnie skrzyżowane. Nad hełmem korona bez żadnego klejnotu. Wariant: w klejnocie skrzydło sępie, a przez nie strzała z żeleźcem w lewą obrócona; tymczasem pole tarczy błękitne^[1].

Tadeusz Gajl wymienia następujące rodziny herbownych:

Drugstejn (Druktejn), Hanusowski (Hanussowski), Koźlakowski, Miklaszewski, Mordwin, Posudziejowski (Posudziewski), Sulżyński, Suszyński, Szołżyński, Świątkowski (Świętkowski).

• Suszyński Piotr, skarbnik połocki w 1788.
• Miklaszewski Michał, esauł generalny 1683, pułkownik kozacki starodubski 1689, został zabity w walce ze Szwedami w 1706. Używał herb złożony: Ostoja i Suszyński odm.

• Kasper Niesiecki, Jan Nepomucen Bobrowicz: Herbarz Polski. T. 8. Lipsk: 1841, s. 570..
• Juliusz Ostrowski: Księga herbowa rodów Polskich. Warszawa: 1897-1906, s. 617.
• В.Л. Модзалевский: Малороссийский родословник. T. 3. Кiевъ: 1912, s. 475-512. (ros.)..

• Herb Suszyński z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

herbarz, heraldyka, lista herbów