Sven Thofelt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sven Thofelt

Data i miejsce urodzenia	19 maja 1904 Sztokholm
Data i miejsce śmierci	1 lutego 1983 Djursholm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja Igrzyska olimpijskie złoto Amsterdam 1928 pięciobój nowoczesny srebro Berlin 1936 szermierka (szpada druż.) brąz Londyn 1948 szermierka (szpada druż.) Mistrzostwa świata srebro Pieszczany 1938 szpada druż. srebro Lizbona 1947 szpada druż. brąz Wiedeń 1931 szpada druż. brąz Budapeszt 1933 szpada druż. brąz Warszawa 1934 szpada druż. brąz Paryż 1937 szpada druż.
Multimedia w Wikimedia Commons

Sven Alfred Thofelt (ur. 19 maja 1904 w Sztokholmie, zm. 1 lutego 1983 w Djursholm) – szwedzki szpadzista i pięcioboista nowoczesny, trzykrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata w szermierce.

Podczas igrzysk olimpijskich w Amsterdamie w 1928 zdobył złoty medal w pięcioboju nowoczesnym, wyprzedzając swego rodaka, Bo Lindmana i Helmutha Kahla z Rzeszy Niemieckiej^[1]. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Los Angeles nie obronił tytułu, zajmując tym razem czwarte miejsce, przegrywając rywalizację o brązowy medal z Richardem Mayo z USA o 0,5 punktu^[2]. Wystąpił tam także w turnieju szpady indywidualnej, zajmując dziewiąte miejsce^[3]. Następnie wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Berlinie w 1936 roku, gdzie Szwedzi w składzie: Hans Granfelt, Sven Thofelt, Gustav Almgren, Gustaf Dyrssen, Hans Drakenberg i Birger Cederin zdobyli srebrny medal w turnieju szpady drużynowej^[4]. W pięcioboju ponownie był czwarty, tym razem w walce o podium lepszy o 1,5 punktu okazał się Włoch Silvano Abbà^[5]. Po II wojnie światowej wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 1948 roku, gdzie wspólnie z Bengtem Ljungquistem, Frankiem Cervellem, Perem Carlesonem, Carlem Forssellem i Arne Tollbomem wywalczył brązowy medal w turnieju drużynowym^[6].

Wielokrotnie zdobywał medale mistrzostw świata w szermierce. Pierwszy raz na podium zawodów tego cyklu stanął w 1931 roku, wspólnie z Curtem Dahlgrenem, Gustafem Dyrssenem, Hansem Granfeltem, Carlem Gripenstedtem i Nilsem Hellstenem zdobywając brąz na mistrzostwach świata w Wiedniu. Następnie zdobywał srebrne medale na mistrzostwach świata w Pieszczanach (1938) i mistrzostwach świata w Lizbonie (1947) oraz brązowe na mistrzostwach świata w Budapeszcie (1933), mistrzostwach świata w Warszawie (1934) i mistrzostwach świata w Paryżu (1937).^[7]

W 1924 ukończył Królewską Akademię Wojskową (szw. Kungliga Krigsskolan, obecnie Militärhögskolan Karlberg) i został zawodowym wojskowym, osiągając stopień generała brygady. Był też działaczem sportowym. W latach 1966–1980 był prezydentem Międzynarodowej Unii Pięcioboju Nowoczesnego, w 1968 został prezydentem Szwedzkiej Federacji Szermierki, a w latach 1969-1976 przewodniczącym zarządu Szwedzkiego Komitetu Olimpijskiego^[8]. W latach 1970–1976 był członkiem Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl), a w latach 1976-1993 był członkiem honorowym^[9].

W 1982 odznaczony srebrnym Orderem Olimpijskim^[10].

Jego syn, Björn Thofelt, także został pięcioboistą^[11].

• Olympedia – Sven Thofelt. olympedia.org. [dostęp 2023-11-12]. (ang.).